مشاعره واژه‌نما

[Yasna1385]

آزمودم دل خود را به هزاران شیوه
هیچ چیزش به جز از وصل تو خشنود نکرد

نسیم وصل به افسردگان چه خواهد کرد؟
بهار تازه به برگ خزان چه خواهد کرد؟

 

[صآبا]

نسیم وصل به افسردگان چه خواهد کرد؟
بهار تازه به برگ خزان چه خواهد کرد؟

من آن خزان‌زده برگم که باغبان طبیعت
رون فکنده ز گلشن به جرم چهره زردم

 

[خرامان]

من آن خزان‌زده برگم که باغبان طبیعت
رون فکنده ز گلشن به جرم چهره زردم

بدو گفت مادر که ای جان مام
چه بودت که گشتی چنین زردفام

 

[خرامان]

بدو گفت مادر که ای جان مام
چه بودت که گشتی چنین زردفام

کوکب بخت مرا هیچ منجم نشناخت
یا رب از مادر گیتی به چه طالع زادم

 

[صآبا]

کوکب بخت مرا هیچ منجم نشناخت
یا رب از مادر گیتی به چه طالع زادم

اگر به دامن چاک آمدم در این گیتی
هزار شکر که رفتم چو گل به دامن پاک

 

[خرامان]

اگر به دامن چاک آمدم در این گیتی
هزار شکر که رفتم چو گل به دامن پاک

صدهزاران گل شکفت و بانگ و مرغی برنخاست
عندلیبان را چه پیش آمد هزاران را چه شد

 

[خرامان]

صدهزاران گل شکفت و بانگ و مرغی برنخاست
عندلیبان را چه پیش آمد هزاران را چه شد

تو چه دانی که ما چه مرغانیم
هر نفس زیر لب چه می‌خوانیم

 

[خرامان]

تو چه دانی که ما چه مرغانیم
هر نفس زیر لب چه می‌خوانیم

آمد بر من که یار کی وقت سحر
ترسنده ز که ز خصم خصمش که پدر
دادمش دو بوسه بر کجا بر لب تر
لب بد نه چه بد عقیق چون بد چو شکر

 

[خرامان]

آمد بر من که یار کی وقت سحر
ترسنده ز که ز خصم خصمش که پدر
دادمش دو بوسه بر کجا بر لب تر
لب بد نه چه بد عقیق چون بد چو شکر

او خواست که دشنام دهد حالی من
دشنام به بوسه درشکستم به لبش

 

[D3la]

او خواست که دشنام دهد حالی من
دشنام به بوسه درشکستم به لبش

مرا در راه دی دشنام دادی
چنین مستم ز شیرینی دشنام

 

[خرامان]

مرا در راه دی دشنام دادی
چنین مستم ز شیرینی دشنام

مست است زمین زیرا خوردست به جای می
در کاس سر هرمز خون دل نوشروان

 

[خرامان]

مست است زمین زیرا خوردست به جای می
در کاس سر هرمز خون دل نوشروان

ز سم سواران در آن پهن‌دشت
زمین شش شد و آسمان گشت هشت

 

[bluemoon]

ز سم سواران در آن پهن‌دشت
زمین شش شد و آسمان گشت هشت

دشت خشکید و زمین سوخت و باران نگرفت
زندگی بعد تو بر هیچکس آسان نگرفت

 

[خرامان]

دشت خشکید و زمین سوخت و باران نگرفت
زندگی بعد تو بر هیچکس آسان نگرفت

ای همرهان و یاران گریید همچو باران
تا در چمن نگاران آرند خوش لقایی

 

[طوطو]

ای همرهان و یاران گریید همچو باران
تا در چمن نگاران آرند خوش لقایی

من اختیار نکردم پس از تو یار دگر
به غیر گریه که آن هم به اختیارم نیست