مشاعره واژه‌نما

[صآبا]

آفتاب ارچه روشن است او را
پاره ای ابر ناپدید کند

کنون که رو به غروب آفتاب مهر و وفاست
هر آکه شمع دلی برفروخت، ماه من است

 

[زهرای خوشحال (:]

کنون که رو به غروب آفتاب مهر و وفاست
هر آکه شمع دلی برفروخت، ماه من است

خانه مردم اگر از ماه روشن می شود

کلبه تاریک ما از آه روشن می شود

 

[صآبا]

خانه مردم اگر از ماه روشن می شود

کلبه تاریک ما از آه روشن می شود

به شمع و ماه حاجت نیست بزم عاشقانت را
تو شمع مجلس‌افروزی، تو ماه مجلس‌آرایی

 

[.A.]

به شمع و ماه حاجت نیست بزم عاشقانت را
تو شمع مجلس‌افروزی، تو ماه مجلس‌آرایی

ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد
دل رمیده ما را انیس و مونس شد

 

[صآبا]

ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد
دل رمیده ما را انیس و مونس شد

یار شو ای مونس غمخوارگان
چاره کن ای چاره‌ی بی‌چارگان

 

[زهرای خوشحال (:]

یار شو ای مونس غمخوارگان
چاره کن ای چاره‌ی بی‌چارگان

 چاره از من می کند پرهیز از بیچارگی

غم به گرد من نمی گردد ز بی غمخوارگی

 

[صآبا]

 چاره از من می کند پرهیز از بیچارگی

غم به گرد من نمی گردد ز بی غمخوارگی

تیر آه ما ز گردون بگذرد حافظ خموش
رحم کن بر جان خود پرهیز کن از تیر ما

 

[zeynulek]

تیر آه ما ز گردون بگذرد حافظ خموش
رحم کن بر جان خود پرهیز کن از تیر ما

گفت تیری با کمان روز نبرد
کاین ستم کاری که تو کردی کس نکرد

 

[زهرای خوشحال (:]

گفت تیری با کمان روز نبرد
کاین ستم کاری که تو کردی کس نکرد

با اهل  ستم مجوش بهر احسان

وز یاریشان ستم بخلقی مرسان

 

[bluemoon]

با اهل  ستم مجوش بهر احسان

وز یاریشان ستم بخلقی مرسان

گر به دولت برسی مست نگردی، مردی
گر به ذلت برسی پست نگردی، مردی
اهل عالم همه بازیچه دست هوس اند
گر تو بازیچه این دست نگردی، مردی

 

[صآبا]

گر به دولت برسی مست نگردی، مردی
گر به ذلت برسی پست نگردی، مردی
اهل عالم همه بازیچه دست هوس اند
گر تو بازیچه این دست نگردی، مردی

در غمت داغ پدر دیدم و چون در یتیم
اشک‌ریزان هوس دامن مادر کردم

 

[zeynulek]

در غمت داغ پدر دیدم و چون در یتیم
اشک‌ریزان هوس دامن مادر کردم

بر قطره سرشک یتیمان نظاره کن
تا بنگری که روشنی گوهر از کجاست

 

[صآبا]

بر قطره سرشک یتیمان نظاره کن
تا بنگری که روشنی گوهر از کجاست

قطره اشکی دوای درد من بود
این زمان آن اشک هم پایان گرفته

 

[زهرای خوشحال (:]

قطره اشکی دوای درد من بود
این زمان آن اشک هم پایان گرفته

عشق بدل گاه  درد گاه دوا میدهد
جمله امراض را عشق شفا میدهد

 

[صآبا]

عشق بدل گاه  درد گاه دوا میدهد
جمله امراض را عشق شفا میدهد

این صبر تلخ و نغمه شیرین طبیب ماست
با اشک شور خود که شفا می‌دهد به دل

 

[زهرای خوشحال (:]

این صبر تلخ و نغمه شیرین طبیب ماست
با اشک شور خود که شفا می‌دهد به دل

ای که طبیب خسته ای، روی زبان من ببین
کاین دم و دود سینه ام ، بار دل است بر زبان

 

[صآبا]

ای که طبیب خسته ای، روی زبان من ببین
کاین دم و دود سینه ام ، بار دل است بر زبان

خسته‌ام کاش کسی حال مرا می‌فهمید
یا که دل با غم و اندوه جهان می‌جنگید

 

[زهرای خوشحال (:]

خسته‌ام کاش کسی حال مرا می‌فهمید
یا که دل با غم و اندوه جهان می‌جنگید

ز شعاع مه تابان ز خم طره پیچان

دل من شد سبک ای جان بده آن رطل گران را

 

[صآبا]

ز شعاع مه تابان ز خم طره پیچان

دل من شد سبک ای جان بده آن رطل گران را

باز امشب ای ستاره تابان نیامدی
باز ای سپیده شب هجران نیامدی