مشاعره واژه‌نما

[صآبا]

 چاره از من می کند پرهیز از بیچارگی

غم به گرد من نمی گردد ز بی غمخوارگی

تیر آه ما ز گردون بگذرد حافظ خموش
رحم کن بر جان خود پرهیز کن از تیر ما

 

[zeynulek]

تیر آه ما ز گردون بگذرد حافظ خموش
رحم کن بر جان خود پرهیز کن از تیر ما

گفت تیری با کمان روز نبرد
کاین ستم کاری که تو کردی کس نکرد

 

[زهرای خوشحال (:]

گفت تیری با کمان روز نبرد
کاین ستم کاری که تو کردی کس نکرد

با اهل  ستم مجوش بهر احسان

وز یاریشان ستم بخلقی مرسان

 

[bluemoon]

با اهل  ستم مجوش بهر احسان

وز یاریشان ستم بخلقی مرسان

گر به دولت برسی مست نگردی، مردی
گر به ذلت برسی پست نگردی، مردی
اهل عالم همه بازیچه دست هوس اند
گر تو بازیچه این دست نگردی، مردی

 

[صآبا]

گر به دولت برسی مست نگردی، مردی
گر به ذلت برسی پست نگردی، مردی
اهل عالم همه بازیچه دست هوس اند
گر تو بازیچه این دست نگردی، مردی

در غمت داغ پدر دیدم و چون در یتیم
اشک‌ریزان هوس دامن مادر کردم

 

[zeynulek]

در غمت داغ پدر دیدم و چون در یتیم
اشک‌ریزان هوس دامن مادر کردم

بر قطره سرشک یتیمان نظاره کن
تا بنگری که روشنی گوهر از کجاست

 

[صآبا]

بر قطره سرشک یتیمان نظاره کن
تا بنگری که روشنی گوهر از کجاست

قطره اشکی دوای درد من بود
این زمان آن اشک هم پایان گرفته

 

[زهرای خوشحال (:]

قطره اشکی دوای درد من بود
این زمان آن اشک هم پایان گرفته

عشق بدل گاه  درد گاه دوا میدهد
جمله امراض را عشق شفا میدهد

 

[صآبا]

عشق بدل گاه  درد گاه دوا میدهد
جمله امراض را عشق شفا میدهد

این صبر تلخ و نغمه شیرین طبیب ماست
با اشک شور خود که شفا می‌دهد به دل

 

[زهرای خوشحال (:]

این صبر تلخ و نغمه شیرین طبیب ماست
با اشک شور خود که شفا می‌دهد به دل

ای که طبیب خسته ای، روی زبان من ببین
کاین دم و دود سینه ام ، بار دل است بر زبان

 

[صآبا]

ای که طبیب خسته ای، روی زبان من ببین
کاین دم و دود سینه ام ، بار دل است بر زبان

خسته‌ام کاش کسی حال مرا می‌فهمید
یا که دل با غم و اندوه جهان می‌جنگید

 

[زهرای خوشحال (:]

خسته‌ام کاش کسی حال مرا می‌فهمید
یا که دل با غم و اندوه جهان می‌جنگید

ز شعاع مه تابان ز خم طره پیچان

دل من شد سبک ای جان بده آن رطل گران را

 

[صآبا]

ز شعاع مه تابان ز خم طره پیچان

دل من شد سبک ای جان بده آن رطل گران را

باز امشب ای ستاره تابان نیامدی
باز ای سپیده شب هجران نیامدی

 

[زهرای خوشحال (:]

 سپیده دم بدمید و سپیده می‌ساید
که ویس روز رخ خویش را بیاراید

 

[majn0_0n]

دوستان عیب من بیدل حیران مکنید
گوهری دارم و صاحب نظری میجویم

 

[KOURO$H]

دوستان عیب من بیدل حیران مکنید
گوهری دارم و صاحب نظری میجویم

من از آن روز که دربند توام فهمیدم
زندگی درد قشنگیست که جریان دارد