مشاعره واژه‌نما

[riri]

غم در دل تنگ من از آنست که نیست
یک دوست که با او غم دل بتوان گفت

دوست آن باشد که گیرد دست دوست
در پریشان حالی و درماندگی

 

[صآبا]

دوست آن باشد که گیرد دست دوست
در پریشان حالی و درماندگی

خرد و زیبا بودی و زلف پریشان تو بود
از کتاب عشق اوراق سیاه فال من

 

[riri]

خرد و زیبا بودی و زلف پریشان تو بود
از کتاب عشق اوراق سیاه فال من

پریشان کن غم زلف سیاهش ، شانه اش با من
سیه زنجیر گیسو باز کن ، دیوانه اش با من

 

[صآبا]

پریشان کن غم زلف سیاهش ، شانه اش با من
سیه زنجیر گیسو باز کن ، دیوانه اش با من

مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد
قضای آسمان است این و دیگرگون نخواهد شد

 

[Hyazinthe]

مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد
قضای آسمان است این و دیگرگون نخواهد شد

ز آسمان بگذرم ار بر منت افتد نظری
ذره تا مهر نبیند به ثریا نرسد

 

[majn0_0n]

ز آسمان بگذرم ار بر منت افتد نظری
ذره تا مهر نبیند به ثریا نرسد

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا بود که گوشه ی چشمی به ما کنند

 

[صآبا]

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا بود که گوشه ی چشمی به ما کنند

این که خاک سیهش بالین است
اختر چرخ ادب پروین است

 

[F.a.e.z.e.h]

این که خاک سیهش بالین است
اختر چرخ ادب پروین است

بعد صد سال اگر بر سر خاکم گذری
پاره سازم کفن و زندگی از سر گیرم

 

[صآبا]

بعد صد سال اگر بر سر خاکم گذری
پاره سازم کفن و زندگی از سر گیرم

بگشای تربتم را، بعد از وفات و بنگر
کز آتش درونم، دود از کفن برآید

 

[riri]

بگشای تربتم را، بعد از وفات و بنگر
کز آتش درونم، دود از کفن برآید

حلقه گرد من زنید ای پیکران آب و گل
آتشی در سینه دارم از نیاکان شما

 

[صآبا]

حلقه گرد من زنید ای پیکران آب و گل
آتشی در سینه دارم از نیاکان شما

یاد باد آن صحبت شب‌ها که با نوشین‌لبان
بحث سر عشق و ذکر حلقه عشاق بود

 

[riri]

یاد باد آن صحبت شب‌ها که با نوشین‌لبان
بحث سر عشق و ذکر حلقه عشاق بود

دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود

 

[صآبا]

دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود

بند جانم ز خم سلسله‌ی موی کسی‌ست
زخم جانم ز کمان‌خانه‌ی ابروی کسی‌ست

 

[KOURO$H]

بند جانم ز خم سلسله‌ی موی کسی‌ست
زخم جانم ز کمان‌خانه‌ی ابروی کسی‌ست

منم آن شیخ سیه‌روز که در آخر عمر
لای موهای تو گم کرد خداوندش را

 

[صآبا]

منم آن شیخ سیه‌روز که در آخر عمر
لای موهای تو گم کرد خداوندش را

مرا مهر سیه‌چشمان ز سر بیرون نخواهد شد
قضای آسمان است این و دیگرگون نخواهد شد