مشاعره

[صآبا]

یاد باد آنکه سرکوی تواَم منزل بود
یعنی آن منزل خوبی که در آن ساحل بود

جعبه متن مخفی: شعر کامل

یاد باد آنکه سرکوی تواَم منزل بود
یعنی آن منزل خوبی که در آن ساحل بود

در دلم بود که با دوست نباشم هرگز
چه کنم دختر همسایه ی ما خوشگل بود

بعد یک عمر که می خواست به من سر بزند
از بد بخت من آن شب پدرم منزل بود

دوش با یاد حریفان به خرابات شدم
گرچه شب وارد آنجا شدنم مشکل بود

دیدم او را که نمی دیدم اگر، بهتر بود
با سر و روی بدی داخل مجلس ول بود

حافظا خانم فیروزه بواسحاقی
که گل سر سبد شعر به هر محفل بود

گرچه اشعار پر از مسئله و ناقص داشت
لیک در آنچه که می خواست دلم کامل بود!

دلا دیدی که خورشید از شب سرد
چو آتش سر ز خاکستر برون کرد

 

[riri]

دلا دیدی که خورشید از شب سرد
چو آتش سر ز خاکستر برون کرد

دیدار تو حل مشکلات است
صبر از تو خلاف ممکنات است
-سعدی

 

[صآبا]

دیدار تو حل مشکلات است
صبر از تو خلاف ممکنات است
-سعدی

تا توانی دلی به دست آور
دل شکستن هنر نمی‌باشد

 

[riri]

تا توانی دلی به دست آور
دل شکستن هنر نمی‌باشد

دردا که دلم مهر محمد (ص) دارد
در سر هوس عالم سرمد دارد

 

[Matriix]

دردا که دلم مهر محمد (ص) دارد
در سر هوس عالم سرمد دارد

در خرابات طریقت ما به هم منزل شویم
کاین چنین رفته‌ست در عهد ازل تقدیر ما

 

[riri]

در خرابات طریقت ما به هم منزل شویم
کاین چنین رفته‌ست در عهد ازل تقدیر ما

آواز عاشقانه ما در گلو شکست
حق با سکوت بود، صدا در گلو شکست !
-قیصر

 

[Matriix]

آواز عاشقانه ما در گلو شکست
حق با سکوت بود، صدا در گلو شکست !
-قیصر

تا ما به سر كوی مغان خانه گرفتیم
دادیم ز كف قبله و پیمانه گرفتیم

 

[riri]

تا ما به سر كوی مغان خانه گرفتیم
دادیم ز كف قبله و پیمانه گرفتیم

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست ! ...
خیلی دوست دارم این بیت رو :)

 

[Matriix]

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست ! ...
خیلی دوست دارم این بیت رو :)

تا باده بود شور و شر از بزم نخیزد
آنگه که ز می جام تهی گشت فغان کرد

 

[riri]

تا باده بود شور و شر از بزم نخیزد
آنگه که ز می جام تهی گشت فغان کرد

دوش از شور عشق و جذبه شوق
هر طرف می شتافتم حیران ...
-هاتف اصفهانی

 

[Matriix]

دوش از شور عشق و جذبه شوق
هر طرف می شتافتم حیران ...
-هاتف اصفهانی

نیست در سودایِ زلفش کار من جز بی قراری
ای پریشان طرّه ! تا چندَم پریشان می گذاری؟

 

[riri]

نیست در سودایِ زلفش کار من جز بی قراری
ای پریشان طرّه ! تا چندَم پریشان می گذاری؟

یاسمن جام عقیقی به سمن خواهد داد
چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد
-حافظ

 

[Matriix]

یاسمن جام عقیقی به سمن خواهد داد
چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد
-حافظ

در پرده اسرار کسی را ره نیست
زین تعبیه جان هیچ‌کس آگه نیست

 

[riri]

در پرده اسرار کسی را ره نیست
زین تعبیه جان هیچ‌کس آگه نیست

توانا بود هر که دانا بود
ز دانش دل پیر برنا بود
-فردوسی

 

[Matriix]

توانا بود هر که دانا بود
ز دانش دل پیر برنا بود
-فردوسی

دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد
تکیه بر عهد تو و باد صبا نتوان کرد

 

[riri]

دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد
تکیه بر عهد تو و باد صبا نتوان کرد

دردهای من
جامه نیستند
تا ز تن درآورم
چامه و چکامه نیستند
تا به رشته سخن درآورم
نعره نیستند
تا ز نای جان برآورم ...

جعبه متن مخفی: کاملش برای نذاشتن زیادی قشنگه :)

دردهای من
جامه نیستند
تا ز تن در آورم
چامه و چکامه نیستند
تا به رشته ی سخن درآورم
نعره نیستند
تا ز نای جان بر آورم

دردهای من نگفتنی
دردهای من نهفتنی است

دردهای من
گرچه مثل دردهای مردم زمانه نیست
درد مردم زمانه است
مردمی که چین پوستینشان
مردمی که رنگ روی آستینشان
مردمی که نامهایشان
جلد کهنه ی شناسنامه هایشان
درد می کند

من ولی تمام استخوان بودنم
لحظه های ساده ی سرودنم
درد می کند

انحنای روح من
شانه های خسته ی غرور من
تکیه گاه بی پناهی دلم شکسته است
کتف گریه های بی بهانه ام
بازوان حس شاعرانه ام
زخم خورده است

دردهای پوستی کجا؟
درد دوستی کجا؟

این سماجت عجیب
پافشاری شگفت دردهاست
دردهای آشنا
دردهای بومی غریب
دردهای خانگی
دردهای کهنه ی لجوج

اولین قلم
حرف حرف درد را
در دلم نوشته است
دست سرنوشت
خون درد را
با گلم سرشته است
پس چگونه سرنوشت ناگزیر خویش را رها کنم؟
درد
رنگ و بوی غنچه ی دل است
پس چگونه من
رنگ و بوی غنچه را ز برگهای تو به توی آن جدا کنم؟

دفتر مرا
دست درد می زند ورق
شعر تازه ی مرا
درد گفته است
درد هم شنفته است
پس در این میانه من
از چه حرف می زنم؟

درد، حرف نیست
درد، نام دیگر من است
من چگونه خویش را صدا کنم؟

-قیصر

 

[Matriix]

دردهای من
جامه نیستند
تا ز تن درآورم
چامه و چکامه نیستند
تا به رشته سخن درآورم
نعره نیستند
تا ز نای جان برآورم ...

جعبه متن مخفی: کاملش برای نذاشتن زیادی قشنگه :)

دردهای من
جامه نیستند
تا ز تن در آورم
چامه و چکامه نیستند
تا به رشته ی سخن درآورم
نعره نیستند
تا ز نای جان بر آورم

دردهای من نگفتنی
دردهای من نهفتنی است

دردهای من
گرچه مثل دردهای مردم زمانه نیست
درد مردم زمانه است
مردمی که چین پوستینشان
مردمی که رنگ روی آستینشان
مردمی که نامهایشان
جلد کهنه ی شناسنامه هایشان
درد می کند

من ولی تمام استخوان بودنم
لحظه های ساده ی سرودنم
درد می کند

انحنای روح من
شانه های خسته ی غرور من
تکیه گاه بی پناهی دلم شکسته است
کتف گریه های بی بهانه ام
بازوان حس شاعرانه ام
زخم خورده است

دردهای پوستی کجا؟
درد دوستی کجا؟

این سماجت عجیب
پافشاری شگفت دردهاست
دردهای آشنا
دردهای بومی غریب
دردهای خانگی
دردهای کهنه ی لجوج

اولین قلم
حرف حرف درد را
در دلم نوشته است
دست سرنوشت
خون درد را
با گلم سرشته است
پس چگونه سرنوشت ناگزیر خویش را رها کنم؟
درد
رنگ و بوی غنچه ی دل است
پس چگونه من
رنگ و بوی غنچه را ز برگهای تو به توی آن جدا کنم؟

دفتر مرا
دست درد می زند ورق
شعر تازه ی مرا
درد گفته است
درد هم شنفته است
پس در این میانه من
از چه حرف می زنم؟

درد، حرف نیست
درد، نام دیگر من است
من چگونه خویش را صدا کنم؟

-قیصر

من نه آنم که ز جور تو بنالم، حاشا
بنده معتقد و چاکر دولتخواهم

 

[riri]

من نه آنم که ز جور تو بنالم، حاشا
بنده معتقد و چاکر دولتخواهم

مهین مهر ورزان که ازاده اند
بریزند از دام جان تارها
-علامه طباطبایی
(کامل اینم خیلی قشنگه ولی حال ندارم بزارمش ... )

 

[Matriix]

مهین مهر ورزان که ازاده اند
بریزند از دام جان تارها
-علامه طباطبایی
(کامل اینم خیلی قشنگه ولی حال ندارم بزارمش ... )

از دشمنان برند شکایت به دوستان
چون دوست دشمن است شکایت کجا بریم؟

 

[riri]

از دشمنان برند شکایت به دوستان
چون دوست دشمن است شکایت کجا بریم؟

موجیم و وصل ما از خود بریدن است
ساحل بهانه ای است رفتن رسیدن است
-قیصر