مشاعره

[صآبا]

توانا که او نازنین پرورد
به الوان نعمت چنین پرورد
به جان گفت باید نفس بر نفس
که شکرش نه کار زبان است و بس

سر زلف تو نباشد سر زلف دگری
از برای دل ما قحط پریشانی نیست

 

[riri]

سر زلف تو نباشد سر زلف دگری
از برای دل ما قحط پریشانی نیست

تویی بهانه آن ابرها که می گریند
بیا که صاف شود این هوای بارانی

 

[صآبا]

تویی بهانه آن ابرها که می گریند
بیا که صاف شود این هوای بارانی

یار ما در پرده شب باده تنها می‌خورد
سازگارش باد یارب گرچه بی ما می‌خورد

 

[Hriend]

یار ما در پرده شب باده تنها می‌خورد
سازگارش باد یارب گرچه بی ما می‌خورد

در این داستان ژرف بنگر کنون
چو برخواند از پیش تو رهنمون

ببین تا به گیتی چه کرده ست کوش
سر مرزبانان فولادپوش

دو چشم آسمانگون و چهره چو خون
به بالا و پیکر ز پیلی فزون

 

[صآبا]

در این داستان ژرف بنگر کنون
چو برخواند از پیش تو رهنمون

ببین تا به گیتی چه کرده ست کوش
سر مرزبانان فولادپوش

دو چشم آسمانگون و چهره چو خون
به بالا و پیکر ز پیلی فزون

نگفتمت مرو آنجا که آشنات منم
در این سراب فنا چشمه حیات منم

 

[Mojo]

نگفتمت مرو آنجا که آشنات منم
در این سراب فنا چشمه حیات منم

مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو
یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو

 

[ricinulei]

مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو
یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو

وقتی کمند زلفت، دیگر کمان ابرو
این میکَشد به زورم و آن میکُشد به زاری

 

[صآبا]

وقتی کمند زلفت، دیگر کمان ابرو
این میکَشد به زورم و آن میکُشد به زاری

یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراض
پادشاهی کامران بود از گدایی عار داشت

 

[Mojo]

یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراض
پادشاهی کامران بود از گدایی عار داشت

تا بوده چشم عاشق در راه یار بوده
بی آنکه وعده باشـــد در انتظار بوده

 

[majn0_0n]

تا بوده چشم عاشق در راه یار بوده
بی آنکه وعده باشـــد در انتظار بوده

هر زمان نو میشود دنیا و ما
بی خبر از نو شدن انقد بقا

 

[Mojo]

هر زمان نو میشود دنیا و ما
بی خبر از نو شدن انقد بقا

ای که بر ماه از خط مشکین نقاب انداختی
لطف کردی سایه‌ای بر آفتاب انداختی

 

[صآبا]

ای که بر ماه از خط مشکین نقاب انداختی
لطف کردی سایه‌ای بر آفتاب انداختی

یارب آن نوگل خندان که سپردی به منش
می‌سپارم به تو از چشم حسود چمنش

 

[Mojo]

یارب آن نوگل خندان که سپردی به منش
می‌سپارم به تو از چشم حسود چمنش

شب فراق نداند که تا سحر چند است
مگر کسي که به زندان عشق در بند است

 

[صآبا]

شب فراق نداند که تا سحر چند است
مگر کسي که به زندان عشق در بند است

تو را خبر ز دل بی‌قرار باید و نیست
غم تو هست ولی غمگسار باید و نیست

 

[Mojo]

تو را خبر ز دل بی‌قرار باید و نیست
غم تو هست ولی غمگسار باید و نیست

تو آن بتی که پرستیدنت خطایی نیست
و گر خطاست! مرا از خطا ابایی نیست

 

[صآبا]

تو آن بتی که پرستیدنت خطایی نیست
و گر خطاست! مرا از خطا ابایی نیست

تو از کی عاشقی؟ این پرسش آیینه بود از من
خودش از گریه‌ام فهمید مدت‌هاست مدت‌هاست

 

[Mojo]

تو از کی عاشقی؟ این پرسش آیینه بود از من
خودش از گریه‌ام فهمید مدت‌هاست مدت‌هاست

تا این دل من همیشه عشق اندیش‌ است
هر روز مرا تازه بلایی پیش است

 

[صآبا]

تا این دل من همیشه عشق اندیش‌ است
هر روز مرا تازه بلایی پیش است

تو آن ماه بلند آسمانی، همان کز روی او مهر است پریشان
چگونه میتوان همپایه‌ات بود؟ تویی که بسته‌ای دست حریصان

 

[Mojo]

تو آن ماه بلند آسمانی، همان کز روی او مهر است پریشان
چگونه میتوان همپایه‌ات بود؟ تویی که بسته‌ای دست حریصان

نشود دیدهٔ من باز چو بادام به سنگ
بس که از دیدن اوضاع جهان سیرم من

صائب تبریزی

 

[صآبا]

نشود دیدهٔ من باز چو بادام به سنگ
بس که از دیدن اوضاع جهان سیرم من

صائب تبریزی

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه‌رسان من و توست

هوشنگ ابتهاج
شاعرم بگیم؟