مشاعره

[طوطو]

مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم
که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
ز بامی که برخاست ، مشکل نشیند

دیدم کسی نگفت خودم ادامه دادم

 

[Fatemeh.g]

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
ز بامی که برخاست ، مشکل نشیند

دیدم کسی نگفت خودم ادامه دادم

دلم شکسته تر از شیشه های شهر شماست
شکسته باد کسی که این چنینمان می خواست

 

[KOURO$H]

دلم شکسته تر از شیشه های شهر شماست
شکسته باد کسی که این چنینمان می خواست

تو را آتش عشق اگر پر بسوخت
مرا بین که از پای تا سر بسوخت

 

[Sariii_m]

تو را آتش عشق اگر پر بسوخت
مرا بین که از پای تا سر بسوخت

تا توانی دفع غم از چهره غمناک کن
در جهان گریاندن اسانست اشکی پاک کن

 

[KOURO$H]

تا توانی دفع غم از چهره غمناک کن
در جهان گریاندن اسانست اشکی پاک کن

نزدیکی‌ام آموخت که از دیدۀ معشوق
هرقدر شوی دور همانقدر عزیزی

مستی اگر این بود که ما تجربه کردیم
بهتر که در این جام تهی زهر بریزی

 

[Sariii_m]

نزدیکی‌ام آموخت که از دیدۀ معشوق
هرقدر شوی دور همانقدر عزیزی

مستی اگر این بود که ما تجربه کردیم
بهتر که در این جام تهی زهر بریزی

یارب این نوگل خندان که سپردی به منش
میسپارم به تو از چشم حسود چمنش

 

[KOURO$H]

یار

یارب این نوگل خندان که سپردی به منش
میسپارم به تو از چشم حسود چمنش

شدی در چشم‌هایش خیره ای دل! سادگی کردی
از این پس هیچ‌کس را غیر از او زیبا نمی‌بینی

 

[طوطو]

شدی در چشم‌هایش خیره ای دل! سادگی کردی
از این پس هیچ‌کس را غیر از او زیبا نمی‌بینی

یا رب، نگاه کس، به کسی آشنا مکن
گر میکنی، کرم کن و از هم جدا مکن

 

[ماهی سیاه کوچولو]

نفحات صبح دانی ز چه روی دوست دارم؟
که به روی یار ماند. که بر افکند نقابی

یک قصه بیش نیست غم عشق وین عجب
کز هر زبان که می‌شنوم نامکرر است

 

[Fatemeh.g]

یک قصه بیش نیست غم عشق وین عجب
کز هر زبان که می‌شنوم نامکرر است

تایید فلک در گرو کوشش مرد است
منشین و مگو کار به دست من و تو نیست

 

[طوطو]

تایید فلک در گرو کوشش مرد است
منشین و مگو کار به دست من و تو نیست

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه
خواهد به سر آید شب هجران تو یا نه؟
ای تیر غمت را دل عشاق نشانه

 

[ماهی سیاه کوچولو]

هر سحر یاد کز آن زلف و بناگوش کنیم
روز خود با شب غم دست در آغوش کنیم

من و همصحبتیِ اهلِ ریا دورَم باد
از گرانانِ جهان، رَطلِ گران ما را بس

یار با ماست، چه حاجت که زیادت طلبیم؟
دولتِ صحبتِ آن مونسِ جان ما را بس

 

[طوطو]

من و همصحبتیِ اهلِ ریا دورَم باد
از گرانانِ جهان، رَطلِ گران ما را بس

یار با ماست، چه حاجت که زیادت طلبیم؟
دولتِ صحبتِ آن مونسِ جان ما را بس

سال ها دل طلب جام و جم از ما میکرد
وان چه خود داشت ز بیگانه تمنا میکرد

 

[Fatemeh.g]

در دیاری که درو نیست کسی یار کسی
کاش یارب که نیافتد به کسی کار کسی

یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد
به وداعی دل غمدیده ما شاد نکرد

 

[Fatemeh.g]

در حلقه گل و مل خوش خواند دوش بلبل
هات الصبوح هبوا یا یها السکارا

از حوادث لطمه می بیند قوی دل بیشتر
موج دریا می زند پهلو به ساحل بیشتر

 

[Fatemeh.g]

روز ها فکر من اینست و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

مستانه کاش در حرم و دیر بگذری
تا قبله گاه مومن و ترسا کنم تو را

 

[Fatemeh.g]

آن مست ناز سوخت دلم را ز انتظار
غافل که این کباب بود خون چکان لذیذ

ذوقی چنان ندارد بی دوست زندگانی
دودم به سر بر آمد زین آتش نهانی

 

[Fatemeh.g]

یکی را به سر برنهد تاج بخت
یکی را به خاک اندر آرد ز تخت

گلستان کند آتشی بر خلیل
گروهی بر آتش برد زاب نیل

لنگر حِلمِ تو ای کشتی توفیق کجاست؟
که در این بحر کرم غرق گناه آمده ایم

 

[طوطو]

لنگر حِلمِ تو ای کشتی توفیق کجاست؟
که در این بحر کرم غرق گناه آمده ایم

من درد تو را ز دست آسان ندهم
دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم

 

[Fatemeh.g]

من درد تو را ز دست آسان ندهم
دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم

ملامت گوی غافل را چه گوید مردم دانا
که حال غرقه در دریا نداند خفته در ساحل