مشاعره

[Naghmeh08]

یک روز ز بند عالم آزاد نیم

یک دمزدن از وجود خود شاد نیم

(خیام)

مشتاقی و مهجوری دور از تو چنانم کرد
کز دست بخواهد شد پایاب شکیبایی
- حافظ

 

[پرتقال شاداب]

یک نعره مستانه ز جایی نشنیدیم

ویران شود این شهر که میخانه ندارد

 

[Strawberry]

ديدي اي دل كه غم عشق دگر بار چه كرد
چون بشد دلبر و با يار وفادار چه كرد

 

[el_na_z]

دردیست به جانم ولی نیست طبیبی
پنهان شده در خنده ی من بغض عجیبی

 

[Naghmeh08]

دردیست به جانم ولی نیست طبیبی
پنهان شده در خنده ی من بغض عجیبی

یا رب به که شاید گفت این نکته که در عالم
رخساره به کس ننمود آن شاهد هرجایی

 

[Rozhan.rj]

یا رب به که شاید گفت این نکته که در عالم
رخساره به کس ننمود آن شاهد هرجایی

یوسف به این رها شدن از چاه دل مبند

این بار میبرند که زندانی ات کنند

 

[sara🌻]

پلنگ سنگی دروازه های بسته ی شهرم
مگو آزادخواهی شد ، که من زندانی دهرم

 

[feriyall]

مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد
نقش هر نغمه که زد راه به جایی دارد

 

[el_na_z]

درد عاشق را دوایی بهتر از معشوق نیست
شربت بیماری فرهاد را شیرین کنید

 

[feriyall]

دلتنگم و دیدار تو درمان منست
بی رنگ رخت زمانه زندان منست

 

[el_na_z]

تو همانی که دلم لک زده لبخندش را
او که هرگز نتوان یافت همانندش را

 

[چه جالب :|]

تو همانی که دلم لک زده لبخندش را
او که هرگز نتوان یافت همانندش را

ای بی خبر بکوش که صاحب خبر شوی
تا راهرو نباشی کی راهبر شوی
(تاثیر نهایی ادبیات)

 

[همونم دیگه بابا]

دلا دیشب چه میکردی تو در کوی حبیب من
الهی خون شوی ای دل تو هم گشتی رقیب من ؟

 

[KOURO$H]

نترسم که با دیگری خو کنی
تو با من چه کردی که با او کنی

 

[boorooslii]

یا چشم بپوش از من و از خویش برانم یا تنگ در اغوش بگیرم که بمیرم

 

[طوطو]

یا چشم بپوش از من و از خویش برانم یا تنگ در اغوش بگیرم که بمیرم

من درد تو را ز دست آسان ندهم
دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم

 

[Kiamehr]

من درد تو را ز دست آسان ندهم
دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم

میان عقل و احساسم همیشه دل موفق شد
به شدّت می دهم دائم تقاصِ انتخابم را...

 

[melina03]

میان عقل و احساسم همیشه دل موفق شد
به شدّت می دهم دائم تقاصِ انتخابم را...

ای دل اندر بند زلفش از پریشانی منال
مرغ زیرک چون ب دام افتد تحمل بایدش

 

[Strawberry]

شب است و باغ گلستان خزان رویاخیز
بیا که طعنه به شیراز می زند تبریز

 

[Roxan]

که مازندران شهر ما یاد باد
همیشه بر و بومش آباد باد
که در بوستانش همیشه گلست
به کوه اندرون لاله و سنبلست
هوا خوشگوار و زمین پرنگار
نه گرم و نه سرد و همیشه بهار
نوازنده بلبل به باغ اندرون
گرازنده آهو به راغ اندرون
همیشه بیاساید از خفت و خوی
همه ساله هرجای رنگست و بوی
گلابست گویی به جویش روان
همی شاد گردد ز بویش روان
دی و بهمن و آذر و فرودین
همیشه پر از لاله بینی زمین

نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار
چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم