مشاعره

[Sui]

دردم از یارست و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم

مي رود عمر عزيز ما، دريغا چاره چيست
دي برفت و ميرود امروز و فردا، چاره چيست

 

[majn0_0n]

مي رود عمر عزيز ما، دريغا چاره چيست
دي برفت و ميرود امروز و فردا، چاره چيست

ترسم این قوم که بر دُردکشان میخندند
در سر کار خرابات کنند ایمان را

 

[Sariii_m]

ترسم این قوم که بر دُردکشان میخندند
در سر کار خرابات کنند ایمان را

ان قصر که جمشید در ان جام گرفت اهو بچه کرد و روبه ارام گرفت
بهرام که گور میگرفتی همه عمر دیدی که چگونه گور بهرام گرفت

 

[Sariii_m]

آسمان بار امانت نتوانست کشید
قرعه کار به نام من دیوانه زدند

در دایره ای که امد و رفتن ماست
او را نه بدایت نه نهایت پیداست

 

[majn0_0n]

در دایره ای که امد و رفتن ماست
او را نه بدایت نه نهایت پیداست

تو به تقصیر خود افتادی ازین در محروم
از که مینالی و فریاد چرا میداری

 

[Sariii_m]

تو به تقصیر خود افتادی ازین در محروم
از که مینالی و فریاد چرا میداری

یاران موافق همه از دست شدند
در پای اجل یکان یکان پست شدند

 

[majn0_0n]

یاران موافق همه از دست شدند
در پای اجل یکان یکان پست شدند

دوش می‌آمد و رخساره برافروخته بود
تا کجا باز دل غمزده‌ای سوخته بود

 

[Sariii_m]

دوش می‌آمد و رخساره برافروخته بود
تا کجا باز دل غمزده‌ای سوخته بود

دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن
در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن

 

[majn0_0n]

دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن
در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن

نه من به موسم گل ترک می کنم
من لاف عقل میزنم این کار کی کنم

 

[Sariii_m]

نه من به موسم گل ترک می کنم
من لاف عقل میزنم این کار کی کنم

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
هوادارن کویش را چو جان خویشتن دارم

 

[majn0_0n]

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
هوادارن کویش را چو جان خویشتن دارم

مرا میبینی و هر دم زیادت مینی دردم
تو را میبینم و میلم زیادت میشود هر دم

 

[Sariii_m]

مرا میبینی و هر دم زیادت مینی دردم
تو را میبینم و میلم زیادت میشود هر دم

من هیچ ندانم که مرا انکه سرشت
از اهل بهشت کرد یا دوزخ زشت

 

[majn0_0n]

من هیچ ندانم که مرا انکه سرشت
از اهل بهشت کرد یا دوزخ زشت

تنم از واسطۀ دوری دلبر بگداخت
جانم از اتش مهر رخ جانانه بسوخت

 

[Sariii_m]

تنم از واسطۀ دوری دلبر بگداخت
جانم از اتش مهر رخ جانانه بسوخت

تا زهره و مه در اسمان گشت پدید
بهتر ز می ناب کسی هیچ ندید

 

[طوطو]

تا زهره و مه در اسمان گشت پدید
بهتر ز می ناب کسی هیچ ندید

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد
به زیر آن درختی رو که او گل های تر دارد

 

[Sariii_m]

دلا خو کن به تنهایی که از تن ها بلا خیزد
سعادت آن کسی دارد که از تن ها بپرهیزد

در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید
باغ صدخاطره خندید عطر صد خاطره پیچید

 

[طوطو]

در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید
باغ صدخاطره خندید عطر صد خاطره پیچید

دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ

 

[Sariii_m]

دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ

چون لاله به نوروز قدح گیر به دست
با لاله رخی اگر تورا فرصت هست
می نوش به خرمی که این چرخ کهن
ناگاه تو را چو خاک گرداند پست

 

[طوطو]

چون لاله به نوروز قدح گیر به دست
با لاله رخی اگر تورا فرصت هست
می نوش به خرمی که این چرخ کهن
ناگاه تو را چو خاک گرداند پست

تو کافر دل نمی بندی نقاب زلف و می ترسم
که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو

 

[Sariii_m]

تو کافر دل نمی بندی نقاب زلف و می ترسم
که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو

وقت سحر است خیز ای مایه ناز
نرمک نرمک باده خور و چنگ نواز