مشاعره

[saba.hjm]

تلخند می زنی و شکر خنده می بری
سودا گری تو بازار ما شکست

تا توانی رفع غم از چهره ی غمناک کن
در جهان گریاندن آسان است اشکی پاک کن

 

[MRΣZA]

تا توانی رفع غم از چهره ی غمناک کن
در جهان گریاندن آسان است اشکی پاک کن

نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد
عالم پیر دگر باره جوان خواهد شد
حافظ

 

[saba.hjm]

نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد
عالم پیر دگر باره جوان خواهد شد
حافظ

در دیاری که در اون نیست کسی یار کسی
کاش یا رب که نیفتد به کسی کار کسی

 

[MRΣZA]

در دیاری که در اون نیست کسی یار کسی
کاش یا رب که نیفتد به کسی کار کسی

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت
بازآید و بِرهانَدَم از بندِ مَلامت

 

[f.hn]

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت
بازآید و بِرهانَدَم از بندِ مَلامت

تو خودت شعر تمامی عسل لازم نیست
تا لبت با لب ما هست عسل لازم نیست

 

[saba.hjm]

تو خودت شعر تمامی عسل لازم نیست
تا لبت با لب ما هست عسل لازم نیست

تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد
دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی

 

[amsn]

تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد
دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی

یکی دایه بودش به کردار شیر
بر پهلوان اندر آمد دلیر
«فردوسی»

 

[D3la]

یکی دایه بودش به کردار شیر
بر پهلوان اندر آمد دلیر
«فردوسی»

رقیبم سرزنشها کرد کزین باب رخ برتاب
چه افتاد این سر مارا که خاک در نمی‌ارزد

 

[saba.hjm]

رقیبم سرزنشها کرد کزین باب رخ برتاب
چه افتاد این سر مارا که خاک در نمی‌ارزد

دوست‌ داشتن‌ تو دشوار است‌،
آن‌ْچنان‌ که‌ من‌ دوست‌ می‌دارم‌.
که‌ هوایم‌ از عشق‌ توام‌ رنج‌ می‌دهد،
دل‌ُ کلاهم‌ نیز!

 

[علیـــــــــــــــ]

زخم از خود طبیب به ما میرسد ولی
ما باز با امیدِ به درمان نشسته ایم!
خروش

 

[./.]

زخم از خود طبیب به ما میرسد ولی
ما باز با امیدِ به درمان نشسته ایم!
خروش

می بیارید که بی می نتوانم ببرم تا مقصد
بار این درد که بر دوش دلم داده جهان

 

[s@rah]

می بیارید که بی می نتوانم ببرم تا مقصد
بار این درد که بر دوش دلم داده جهان

ننشیند آتشم چو ز حق خاست آرزو
زین سو نظر مکن که از آنجاست آرزو

 

[D3la]

وعده وصل ابد دادی و دندان به جگر
پا فشردم همه تا عمر به پایان آمد

 

[s@rah]

وعده وصل ابد دادی و دندان به جگر
پا فشردم همه تا عمر به پایان آمد

دلم را مشکن و در پا مینداز
که دارد در سر زلف تو مسکن

 

[علیـــــــــــــــ]

دلم را مشکن و در پا مینداز
که دارد در سر زلف تو مسکن

نمی‌دهند اجازه‌ت مرا به سیر‌ و سفر
نسیم بادِ مصلا و آبِ رُکن‌آباد : )

 

[s@rah]

نمی‌دهند اجازه‌ت مرا به سیر‌ و سفر
نسیم بادِ مصلا و آبِ رُکن‌آباد : )

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان ز او شده‌ام بی سر و سامان که مپرس

 

[Fall]

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان ز او شده‌ام بی سر و سامان که مپرس

سرو چمان من چرا میل چمن نمیکند؟!
همدم گل نمیشود، یاد سمن نمیکند؟!

 

[علیـــــــــــــــ]

سرو چمان من چرا میل چمن نمیکند؟!
همدم گل نمیشود، یاد سمن نمیکند؟!

دارد دل و دین میبرد از شهر شمیمی
افتاده نخِ چادرِ او دستِ نسیمی

حمیدرضا برقعی

 

[Fall]

دارد دل و دین میبرد از شهر شمیمی
افتاده نخِ چادرِ او دستِ نسیمی

حمیدرضا برقعی

یاری که دلم خستی در بر رخ ما بستی
غمخواره یاران شد تا باد چنین بادا

 

[علیـــــــــــــــ]

یاری که دلم خستی در بر رخ ما بستی
غمخواره یاران شد تا باد چنین بادا

ای مرغِ سحر عشق ز پروانه بیاموز
کان را که خبر شد، خبری باز نیامد : )