مشاعره

[Neuro_Yasna]

تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت
جانم از آتشِ مهرِ رخِ جانانه بسوخت

سوز دل بین که ز بس آتش اشکم، دل شمع
دوش بر من ز سرِ مهر، چو پروانه بسوخت

تا تو مصور شدی در دل یکتای من،
جای تصور نماند دیگرم اندر ضمیر

-سعدی

 

[Sariii_m]

رفیقانم سفر کردند هر یاری به اقصایی
خلاف من که بگرفته ست دامن در مغیلانم
سعدی

مژده بده مژده بده یار پسندید مرا
سایه او گشتم و او برد به خورشید مرا

 

[Gerrard 2]

مژده بده مژده بده یار پسندید مرا
سایه او گشتم و او برد به خورشید مرا

آن تلخوش که صوفی ام‌الخبائثش خواند
اشهی لنا و احلی من قبله العذارا

 

[Sariii_m]

آن تلخوش که صوفی ام‌الخبائثش خواند
اشهی لنا و احلی من قبله العذارا

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها
که عشق اسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها

 

[majn0_0n]

آتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش
این چراغی ست کزین خانه به آن خانه برند
حافظ

دلا ز نور هدایت گر اگهی یابی
چون شمع خنده زنان ترک سر توانی کرد

 

[C.Y.R.U.S]

دمی با دوست در خلوت به از صد سال در عشرت
من آزادی نمی خواهم که با یوسف به زندانم
سعدی

من که با عشق نراندم به جوانی هوسی
هوس عشق و جوانی است به پیرانه سرم

پدرت گوهر خود را به زر و سیم فروخت
پدر عشق بسوزد که درآمد پدرم

 

[C.Y.R.U.S]

من اگر با من نباشم می شوم تنهاترین
کیست با من گر شوم من باشد از من ما ترین

من می دانم کی ام من لیک یک من در من است
آن که تکلیفش منش با من من من روشن است
ناصر فیض

تو از آن دگری، رو که مرا یاد تو بس
خود تو دانی که من از کان جهانی دگرم

 

[فائزه.]

باز هم م
مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم
جرس فریاد می دارد که بربندید محمل ها
حافظ

ای که هم دردی و هم درمان من
وی که هم جانی و هم جانان من
دردم از حد رفت درمانی فرست
ای دوای درد بی درمان من

 

[C.Y.R.U.S]

نشسته ام در انتظار این غبار بی سوار
دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند

گذرگهی ست پر ستم که اندر او به غیر غم
یک سلای آشنا به رهگذر نمی زند

واضحا از استاد سایه

در درگه خلق بندگی ما را کشت
از بهر دو نان دوندگی ما را کشت

گه منت روزگار گه منت خلق
ای مرگ بیا که زندگی ما را کشت

 

[Sariii_m]

تو به سخن تکیه کنی من به کار
ما هنر اندوخته ایم و تو عار

ز پروین

روز اول که دل من به تمنای تو پر زد
چون کبوتر لب بام تو نشستم
تو به من سنگ زدی من نه رمیدم نه گسستم

 

[iminoo]

ماجرای من و معشوق مرا پایان نیست
هرچه آغاز ندارد نپذیرد انجام...

مُردم درین فراق و در آن پرده راه نیست
یا هست و پرده دار نشانم نمیدهد..

 

[Ayeshe]

مُردم درین فراق و در آن پرده راه نیست
یا هست و پرده دار نشانم نمیدهد..

دل گفت وصالش به دعا باز توان یافت
عمریست که عمرم همه در کار دعا رفت

 

[Ayeshe]

تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد؟
چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد؟
گر چشمهٔ زمزمی و گر آب حیات
آخر به دل خاک فروخواهی شد

خیام

دی گفت طبیب از سر حسرت چو مرا دید
هیهات که رنج تو ز قانون شفا رفت

 

[Sariii_m]

تو آن درخت گلی کاعتدال قامت تو
بِبُرد قیمت سرو بلندبالا را

سعدی

ای باد صبح بین که کجا می فرستمت
نزدیک افتاب وفا می فرستمت

 

[C.Y.R.U.S]

ای باد صبح بین که کجا می فرستمت
نزدیک افتاب وفا می فرستمت

تو دریای من بودی آغوش وا کن
که می خواهد این قوی زیبا بمیرد

 

[MRΣZA]

تو دریای من بودی آغوش وا کن
که می خواهد این قوی زیبا بمیرد

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم
بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم
-سعدی

 

[C.Y.R.U.S]

موی سپید خندد بر آن کسی که گوید
بالاتر از سیاهی رنگ دگر نباشد
-؟

دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد
ابری که در بیابان بر تشنه ای ببارد

 

[majn0_0n]

دل و دین و عقل و هوشم را همه به آب دادی
ز کدام باده ساقی به من خراب دادی

-فیض کاشانی

یاد باد انکه صبوحی زده در مجلس انس
جز من و یار نبودیم خدا با ما بود

 

[majn0_0n]

دانی که چرا سر نهان با تو نگویم..
طوطی صفتی محرم اسرار ندانی

یاد باد انکه رخت شمع طرب می افروخت
وین دل سوخته پروانه ی ناپروا بود

 

[Gerrard 2]

یاد باد انکه رخت شمع طرب می افروخت
وین دل سوخته پروانه ی ناپروا بود

دل چو پرگار به هر سو دورانی میکرد
و اندر آن دایره سرگشته‌ی پابرجا بود