مشاعره

[Gerrard 2]

دوستان به که ز وی یاد کنند
دل بی دوست دلی غمگین است

تا عهد تو بربستم عهد همه بشکستم
بعد ار تو روا باشد نقض همه پیمانها

 

[فائزه.]

تا عهد تو بربستم عهد همه بشکستم
بعد ار تو روا باشد نقض همه پیمانها

آرزو دارم ز لعلش تا به لب جام مدام
وز سرم بیرون نخواهد رفتن این سودای خام

 

[Sariii_m]

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی
عهد نابستن از آن بِه که ببندی و نپایی

یک روز ز بند عالم ازاد نیم
یک دم زدن از وجود خود شاد نیم
شاگردی روزگار کردم بسیار
در کار جهان هنوز استاد نیم

 

[فائزه.]

یوسف به این رها شدن از چاه دل نبند
این بار می برند که زندانی ات کنند

دل به هرکس می سپارم با دلم بد می کند
در جواب خوبی ام او ظلم بی حد می کند

 

[Gerrard 2]

آنان که محیط فضل و آداب شدند
در جمع کمال شمع اصحاب شدند

ره زین شب تاریک نبردند برون
گفتند فسانه‌ای و در خواب شدند

وقتی در آبی تا میان دستی و پایی می‌زدم
اکنون همان پنداشتم دریای بی‌پایاب را

امروز حالا غرقه‌ام تا با کناری اوفتم
آنگه حکایت گویمت درد دل غرقاب را

 

[Neuro_Yasna]

آنان که محیط فضل و آداب شدند
در جمع کمال شمع اصحاب شدند

ره زین شب تاریک نبردند برون
گفتند فسانه‌ای و در خواب شدند

در همه لوح ضمیرم هیچ نقشی جز تو نیست
گر نداری باور از آیینه‌ی جانم بپرس

 

[Neuro_Yasna]

مرا رضای تو باید نه زندگانی خویش
اگر مُراد تو قتل است، وارَهان ای دوست

سعدی

 

[C.Y.R.U.S]

تو عشق آموختی در شهر ما را
بیا تا شرح آن هم بر تو خوانم
سخن‌ها دارم از دست تو در دل
ولیکن در حضورت بی زبانم

منم آن شاعر دلخون که فقط خرج تو کرد
غزل و عاطفه و روح هنرمندش را

منم آن شیخ سیه روز که در آخر عمر
لای موهای تو گم کرد خداوندش را

 

[فائزه.]

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را
بده ساقی می باقی که در جنت نخواهی یافت
کنار آب رکن آباد و گلگشت مصلا را

ای دل غم این جهان فرسوده مخور
بیهوده نه‌ای غمان بیهوده مخور

 

[C.Y.R.U.S]

رسم دو رنگی آیین ما نیست
یکرنگ باشد روز و شب من

نترسم که با دیگری خو کنی
تو با من چه کردی که با او کنی

 

[فائزه.]

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت
باز آید و برهاندم از بند ملامت

تو را با غیر می‌بینم صدایم در نمی‌آید
دلم می‌سوزد و کاری ز دستم بر نمی‌آید

 

[فائزه.]

در این درگَه که گَه گَه کَه کُه و کُه کَه نشود ناگه
مشو غره به امروزت که از فردا نهی آگه

همچون انار، خون دل از خویش میخوریم
غم پروریم؛ حوصله شرح قصه نیست

 

[Hriend]

تا جهان باقی و آیین محبت باقی است
شعر حافظ همه جا ورد زبان خواهد بود

دیدم سحر آن شاه را بر شاهراه هل اتی
در خواب غفلت بی‌خبر زو بوالعلی و بوالعلا

 

[Hriend]

امروز عزیز عالم شدی اما
ای یوسف من حال تو در چاه ندیدند

در دو جهان لطیف و خوش همچو امیر ما کجا
ابروی او گره نشد گرچه که دید صد خطا

 

[Hriend]

ای قوم به حج رفته کجایید کجایید
معشوق همین جاست بیایید بیایید

دل چو کبوتری اگر می‌بپرد ز بام تو
هست خیال بام تو قبله جانش در هوا

 

[Hriend]

امروز تو را دسترس فردا نیست
واندیشهٔ فردات به جز سودا نیست

تو دیدی هیچ عاشق را که سیری بود از این سودا
تو دیدی هیچ ماهی را که او شد سیر از این دریا

 

[Hriend]

آب خود با دشمنان تشنه قسمت می کند
عزت و آزادگی بین تا کجا دارد حسین

نام شتر به ترکی چه بود بگو دوا
نام بچه ش چه باشد او خود پیش دوا

 

[Hriend]

الا ای همنشین دل که یارانت برفت از یاد
مرا روزی مباد آن دم که بی یاد تو بنشینم

ما زاده قضا و قضا مادر همه‌ست
چون کودکان دوان شده‌ایم از پی قضا

 

[C.Y.R.U.S]

اگر دستم رسد روزی که انصاف از تو بستانم
قضای عهد ماضی را شبی دستی برافشانم
چنان دوست می دارم که گر روزی فراق افتد
تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم

ما را دل از كشاكش دنيا شكسته است
اين كشتی از تلاطم دريا شكسته است

تنها ننالم از غم ايام و جور يار...
باشد مرا دلی كه ز صد جا شكسته است

 

[Hriend]

ما را دل از كشاكش دنيا شكسته است
اين كشتی از تلاطم دريا شكسته است

تنها ننالم از غم ايام و جور يار...
باشد مرا دلی كه ز صد جا شكسته است

تو را ساقی جان گوید برای ننگ و نامی را
فرومگذار در مجلس چنین اشگرف جامی را