مشاعره

[فائزه.]

دی در گذار بود و نظر سوی ما نکرد
بیپاره دل که هیچ ندید از گذار عمر

روزها فکر من اینست و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

 

[majn0_0n]

روزها فکر من اینست و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

من همان خنده ی تلخم که به بغز الودست
من همان روح بهارم که خزان را دیدست

 

[C.Y.R.U.S]

من همان خنده ی تلخم که به بغز الودست
من همان روح بهارم که خزان را دیدست

تبم ترسم که پیراهن بسوزد
ز هرم آه من آهن بسوزد

مرا فردوس می شاید که ترسم
دل دوزخ به حال من بسوزد

 

[majn0_0n]

تبم ترسم که پیراهن بسوزد
ز هرم آه من آهن بسوزد

مرا فردوس می شاید که ترسم
دل دوزخ به حال من بسوزد

دست در حلقه ی ان زللف دو تا نتوان کرد
تکیه بر عهد تو و باد صبا نتوان کرد

 

[Sariii_m]

دست در حلقه ی ان زللف دو تا نتوان کرد
تکیه بر عهد تو و باد صبا نتوان کرد

در این سرای بی کسی کسی به در نمی زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند

 

[فائزه.]

در این سرای بی کسی کسی به در نمی زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند

در حسرت دیدار تو آواره ترینم
هرچند که تا خانه تو فاصله ای نیست

 

[Sariii_m]

در حسرت دیدار تو آواره ترینم
هرچند که تا خانه تو فاصله ای نیست

تو را می خواهم ای دیرینه دلخواه
که با ناز گل رویا شکفتی
به هر زیبا که دل بستم تو بودی
که خود را در رخ او می نهفتی

 

[Gerrard 2]

تو را می خواهم ای دیرینه دلخواه
که با ناز گل رویا شکفتی
به هر زیبا که دل بستم تو بودی
که خود را در رخ او می نهفتی

یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی کُند
کسی به کوچه سارِ شب درِ سحر نمی زند

نشسته ام در انتظارِ این غبارِ بی سوار
دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند

 

[Sariii_m]

یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی کُند
کسی به کوچه سارِ شب درِ سحر نمی زند

نشسته ام در انتظارِ این غبارِ بی سوار
دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند

دستم نمی‌رسد که در اغوش گیرمت‌
ای ماه با که دست در اغوش می‌کنی
در ساغر تو چیست که با جرعه نخست
هشیار و مست را همه خاموش می‌کنی

 

[Gerrard 2]

دستم نمی‌رسد که در اغوش گیرمت‌
ای ماه با که دست در اغوش می‌کنی
در ساغر تو چیست که با جرعه نخست
هشیار و مست را همه خاموش می‌کنی

یاری اندر کس نمیبینم یاران را چه شد؟
دوستی کی آخر آمد؟ دوستداران را چه شد؟

 

[Sariii_m]

یاری اندر کس نمیبینم یاران را چه شد؟
دوستی کی آخر آمد؟ دوستداران را چه شد؟

درد بی درمان شنیدی
حال من یعنی همین
بی تو بودن درد دارد
می زند من را زمین

 

[Sariii_m]

در پیش بی دردان چرا فریاد بی حاصل کنم
گر شکوه ای دارم ز دل با یار صاحب دل کنم

می زند بی تو مرا این خاطراتت روز و شب
درد پیگیر من است صعب العلاج یعنی همین

 

[فائزه.]

نگارم دوش در مجلس به عزم رقص چون برخاست
گره بگشود از ابرو و بر دل های یاران زد

دل داده ام بر باد، بر هر چه باداباد
مجنون تر از لیلی، شیرین تر از فرهاد
ای عشق از آتش، اصل و نسب داری
از تیره ی دودی، از دودمان باد

 

[C.Y.R.U.S]

دردم از یار است و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم

من زخم تو را به هیچ مرهم ندهم
یک موی تو را به هر دو عالم ندهم
گفتم جان را بیار محرم ندهم
از گفتهٔ خود بیش دهم کم ندهم

 

[Sariii_m]

من زخم تو را به هیچ مرهم ندهم
یک موی تو را به هر دو عالم ندهم
گفتم جان را بیار محرم ندهم
از گفتهٔ خود بیش دهم کم ندهم

مرا می‌ بینی و هر دم زیادت می‌کنی دردم
تو را می بینم و میلم زیادت می‌شود هر دم

 

[فائزه.]

مرا می‌ بینی و هر دم زیادت می‌کنی دردم
تو را می بینم و میلم زیادت می‌شود هر دم

مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم
که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم

 

[فائزه.]

مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم
که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
ز بامی که برخاست ، مشکل نشیند

دیدم کسی نگفت خودم ادامه دادم

 

[C.Y.R.U.S]

دلم شکسته تر از شیشه های شهر شماست
شکسته باد کسی که این چنینمان می خواست

تو را آتش عشق اگر پر بسوخت
مرا بین که از پای تا سر بسوخت

 

[Sariii_m]

تو را آتش عشق اگر پر بسوخت
مرا بین که از پای تا سر بسوخت

تا توانی دفع غم از چهره غمناک کن
در جهان گریاندن اسانست اشکی پاک کن

 

[C.Y.R.U.S]

تا توانی دفع غم از چهره غمناک کن
در جهان گریاندن اسانست اشکی پاک کن

نزدیکی‌ام آموخت که از دیدۀ معشوق
هرقدر شوی دور همانقدر عزیزی

مستی اگر این بود که ما تجربه کردیم
بهتر که در این جام تهی زهر بریزی