مشاعره واژه‌نما

[bluemoon]

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل
کجا دانند حال ما سبکباران ساحل ها

نیست رنگی که بگوید با من
اندکی صبر، سحر نزدیک است:
هردم این بانگ برآرم از دل:
وای، این شب چقدر تاریک است!

 

[صآبا]

می‌خواستم که میرمش اندر قدم چو شمع
او خود گذر به ما چو نسیمِ سحر نکرد

به شمع و ماه حاجت نیست بزم عاشقانت را
تو شمع مجلس‌افروزی، تو ماه مجلس‌آرایی

 

[bluemoon]

ماه روی تو که بر چهره‌ی مهتاب نشست
عشق همراه غزل بر دلِ بی‌تاب نشست
عشق چون زد به دلم، آینه و جام شکست
مشق عشق تو همان لحظه به مضراب نشست

ما پلنگیم مگو لکه به پیراهنِ ماست
مشکل از آینه توست خطا از ما نیست

 

[صآبا]

ما پلنگیم مگو لکه به پیراهنِ ماست
مشکل از آینه توست خطا از ما نیست

به تیر طعنه یعقوب حزین چاک گریبان دوخت
ولی گر بادش آرد بوی پیراهن نخواهد شد

 

[صآبا]

وقتی گریبان عدم
با دست خلقت می‌درید
من عاشق چشمت شدم
نه عقل بود و نه دلی
چیزی نمی‌دانم از این
دیوانگی و عاقلی
(افشین یداللهی - البته یه بخشش رو برای کوتاه کردن حذفش کردم)

من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش
که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی

 

[صآبا]

از برای امتحان چندی مرا دیوانه کن
گر به از مجنون نباشم باز عاقل کن مرا

شبی مجنون به لیلی گفت کای محبوب بی‌همتا
تو را عاشق شود پیدا ولی مجنون نخواهد شد

 

[2025/8/8]

گرم بازآمدی محبوبِ سیم‌اندامِ سنگین‌دل
گل از خارم برآوردی و خار از پا و پا از گِل

آسیمه سر، آسیمه دل، پای خرد مانده به گل
عقل از تمنایش خجل، دیوانه‌ام، دیوانه‌ام

 

[2025/8/8]

لذت دیوانِگی در سنگ طفلان خوردن است
حیف از اوقات مجنون را که در هامون گذشت

ای خوب تر از لیلی بیم است که چون مجنون
عشق تو بگرداند در کوه و بیابانم

 

[2025/8/8]

بیم است که سودایت دیوانه کند ما را
در شهر به بدنامی افسانه کند ما را
بهر تو ز عقل و دین بیگانه شدم آری
ترسم که غمت از جان بیگانه کند ما را
(امیرخسرو دهلوی)

ترسم که اشک در غمِ ما پرده‌در شود
وین رازِ سر به مُهر به عالَم سَمَر شود
گویند سنگ لَعل شود در مقامِ صبر
آری شود، ولیک به خونِ جگر شود
خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه
کز دستِ غم خلاصِ من آنجا مگر شود
از هر کرانه تیرِ دعا کرده‌ام روان
باشد کز آن میانه یکی کارگر شود

 

[2025/8/8]

ای سرو خوش‌بالای من! ای دل‌بر رعنای من!
لعل لبت حلوای من! از من چرا رنجیده‌ای؟
بنگر ز هجرت چون شدم، سرگشته چون گردون شدم
وز ناوکت پرخون شدم، از من چرا رنجیده‌ای؟

آن سرو که گویند به بالای تو ماند
هرگز قدمی پیش تو رفتن نتواند
دنبال تو بودن گنه از جانب ما نیست
با غمزه بگو تا دل مردم نستاند
زنهار که چون می‌گذری بر سر مجروح
وز وی خبرت نیست که چون می‌گذراند
بخت آن نکند با من سرگشته که یک روز
همخانه من باشی و همسایه نداند

 

[bluemoon]

با دل گفتم که ای دل احوال تو چیست؟
دل دیده پر آب کرد و بسیار گریست
گفتا که چگونه باشد احوال کسی؟
کو را بمراد دیگری باید زیست

گفتمش احوال عمر ما چه باشد عمر چیست؟
گفت یا برقی‌ست یا شمعی‌ست یا پروانه‌ای

 

[صآبا]

بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین
کاین اشارت ز جهان گذران ما را بس
نقد بازار جهان بنگر و آزار جهان
گر شما را نه بس این سود و زیان ما را بس

این جهان کوه است و فعل ما ندا
سوی ما آید نداها را صدا

 

[fidelis]

با تو ای یارِ سفرکرده سخن بسیار است
کاندر این معبر پرحادثه دل بی یار است

گفته بودی که زمین کوچه‌ی سرگردانی است
بی تو زین کوچه گذشتن به خدا دشوار است

شاعر شهید محمد عبدی

 

[riri]

با تو ای یارِ سفرکرده سخن بسیار است
کاندر این معبر پرحادثه دل بی یار است

گفته بودی که زمین کوچه‌ی سرگردانی است
بی تو زین کوچه گذشتن به خدا دشوار است

شاعر شهید محمد عبدی

شنیدن خبر مرگ باغ دشوار است !
ز باغ لاله خبرهای داغ بسیار است ...

 

[fidelis]

مگر که لاله بدانست بی وفایی دهر
که تا بزاد و بشد جامِ می ز کَف ننهاد

حافظ

 

[zeynulek]

مگر که لاله بدانست بی وفایی دهر
که تا بزاد و بشد جامِ می ز کَف ننهاد

حافظ

من و جام می و معشوق الباقی اضافات است
اگر هستی که بسم الله در تاخیر آفات است

 

[riri]

من و جام می و معشوق الباقی اضافات است
اگر هستی که بسم الله در تاخیر آفات است

تو در کشتی فکن خود را مپای از بهر تسبیحی
که خود روح القدس گوید که بسم الله مجریها

 

[زهرای خوشحال (:]

تو در کشتی فکن خود را مپای از بهر تسبیحی
که خود روح القدس گوید که بسم الله مجریها

حافظ از دست مده دولت این کشتی نوح
ورنه طوفان حوادث ببرد بنیادت

 

[D3la]

ما کشتی صبر خود در بحر غم افکندیم
تا آخر از این طوفان هر تخته کجا افتد

 

[زهرای خوشحال (:]

ما کشتی صبر خود در بحر غم افکندیم
تا آخر از این طوفان هر تخته کجا افتد

به  غم  صبر کن بیقراری مکن

به رخ اشک از دیده جاری مکن