مشاعره واژه‌نما

[Fall]

دولت
دانی که چیست دولت؟ دیدار یار دیدن
در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن

یار/دولت
یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

 

[علیـــــــــــــــ]

کسی که شعله ور است از گدازِ آه منم
انیس و مونسِ این بغضِ گاه‌گاه منم
خروش

 

[Fall]

کسی که شعله ور است از گدازِ آه منم
انیس و مونسِ این بغضِ گاه‌گاه منم
خروش

بغض
با احتیاط حمل شود چون شکستنی‌ست!
یکهو جیرینگ بغض کسی در گلو شکست...
دکتر موسوی

 

[s@rah]

بغض
با احتیاط حمل شود چون شکستنی‌ست!
یکهو جیرینگ بغض کسی در گلو شکست...
دکتر موسوی

دیگر دلم هوای سرودن نمی کند
تنها بهانۀ دل ما در گلو شکست

 

[Fall]

گلو/شکست
تا آمدم با تو خداحافظی کنم
بغضم امان نداد و خدا...در گلو شکست

 

[علیـــــــــــــــ]

ای بغضِ فروخورده مرا مرد نگه دار
تا دستِ خداحافظی‌اش را بفشارم
فاضل

 

[Fall]

ای بغضِ فروخورده مرا مرد نگه دار
تا دستِ خداحافظی‌اش را بفشارم
فاضل

مرد
و ما که گریه نکردیم، گریه؟! نه! کردیم!
به ما چه مرد نباید که... ما که نامردیم!
دکتر موسوی

 

[علیـــــــــــــــ]

از نبودت گرچه رنجورم ولی آتش نمیگیرم
چون تو را با مرد دیگر دیده ام بسیار میسوزم
خروش

 

[Fall]

از نبودت گرچه رنجورم ولی آتش نمیگیرم
چون تو را با مرد دیگر دیده ام بسیار میسوزم
خروش

مرد
باران صدای هق هق مردی که داشتی!
که جا گذاشتیش... مرا جا گذاشتی!
مهدی موسوی

 

[علیـــــــــــــــ]

چترها را باید بست ، زیرِ باران باید رفت...
زیر باران باید چیز نوشت ، حرف زد ، نیلوفر کاشت.
سهراب

 

[Fall]

چترها را باید بست ، زیرِ باران باید رفت...
زیر باران باید چیز نوشت ، حرف زد ، نیلوفر کاشت.
سهراب

باران بشو! ببار به کاغذ... سخن بگو
وقتی که در میان خودم میفشارمت!

 

[Roxan]

باران بشو! ببار به کاغذ... سخن بگو
وقتی که در میان خودم میفشارمت!

ای باد اگر مجال سخن گفتنت بود
در گوش آن ملول بگوی این قدر سخن

 

[Fall]

ای باد اگر مجال سخن گفتنت بود
در گوش آن ملول بگوی این قدر سخن

با گیسوانت باد بازی کرد و رقصید
و زد رقم آینده ی درهم تری را

 

[Roxan]

با گیسوانت باد بازی کرد و رقصید
و زد رقم آینده ی درهم تری را

آه از آن نرگس جادو که چه بازی انگیخت
آه از آن مست که با مردم هشیار چه کرد

 

[D3la]

مست بگذشتی از خلوتیان ملکوت
به تماشای تو آشوب قیامت برخاست

 

[Fall]

راز درون پرده ز رندان مست پرس

کاین حال نیست زاهد عالی‌مقام را

 

[علیـــــــــــــــ]

برو ای زاهد و بر دُردکِشان خُرده مگیر
که ندادند جز این تُحفه به ما روزِ اَلَست

 

[Fall]

برو ای زاهد و بر دُردکِشان خُرده مگیر
که ندادند جز این تُحفه به ما روزِ اَلَست

زاهد خلوت نشین دوش به میخانه شد
از سر پیمان گذشت بر سر پیمانه شد

 

[Asuna]

زاهد خلوت نشین دوش به میخانه شد
از سر پیمان گذشت بر سر پیمانه شد

ما و زاهد شهریم هر دو داغدار اما
داغ ما بُوَد بر دل؛ داغ او به پیشانی

 

[Fall]

زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست
در حق ما هر چه گوید جای هیچ اکراه نیست