مشاعره واژه‌نما

[Samineh]

بگفت ای عشق تو منظور جانم
کرم فرما به این خدمت مخوانم

خدمت

کاری نداریم ای پدر جز خدمت ساقی خود
ای ساقی افزون ده قدح تا وارهیم از نیک و بد

 

[Roxan]

خدمت

کاری نداریم ای پدر جز خدمت ساقی خود
ای ساقی افزون ده قدح تا وارهیم از نیک و بد

بده ساقی مِیِ باقی که در جنت نخواهی یافت
کنار آب رُکن آباد و گُلگَشت مُصَّلا را

 

[Kiamehr]

بده ساقی مِیِ باقی که در جنت نخواهی یافت
کنار آب رُکن آباد و گُلگَشت مُصَّلا را

این یک دو سه روز نوبت عمر گذشت
چون آب به جویبار و چون باد به دشت

هرگز غم دو روز مرا یاد نگشت
روزی که نیامده‌ست و روزی که گذشت

 

[D3la]

چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد
نفس به بوی خوشش مشکبار خواهم کرد

 

[s@rah]

چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد
نفس به بوی خوشش مشکبار خواهم کرد

نفس
سنگ و گل را کند از یمن نظر لعل و عقیق
هر که قدر نفس باد یمانی دانست

 

[Samineh]

نفس
سنگ و گل را کند از یمن نظر لعل و عقیق
هر که قدر نفس باد یمانی دانست

لعل

لعلی از کان مروت برنیامد سال‌هاست
تابش خورشید و سعی باد و باران را چه شد

 

[s@rah]

لعل

لعلی از کان مروت برنیامد سال‌هاست
تابش خورشید و سعی باد و باران را چه شد

خورشید
آن لحظه که در آینه تابد خورشید
آیینه اناالشمس نگوید چه کند

 

[saba.hjm]

خورشید
آن لحظه که در آینه تابد خورشید
آیینه اناالشمس نگوید چه کند

خرم آن لحظه که مشتاق به یاری برسد
آرزومند نگاری به نگاری برسد

 

[s@rah]

خرم آن لحظه که مشتاق به یاری برسد
آرزومند نگاری به نگاری برسد

مشتاق
شب مشتاق را روزی نیاید
چنین پنداشتی دیگر مپندار
خمش کن تا خموش ما بگوید
ویست اصل سخن سلطان گفتار

 

[./.]

مشتاق
شب مشتاق را روزی نیاید
چنین پنداشتی دیگر مپندار
خمش کن تا خموش ما بگوید
ویست اصل سخن سلطان گفتار

شب چه دراز گشته او، سپیده سر نمی زند؟
چشم به راه و خسته ام، کسی به در نمی زند؟

 

[MRΣZA]

شب چه دراز گشته او، سپیده سر نمی زند؟
چشم به راه و خسته ام، کسی به در نمی زند؟

چشم دل باز کن که جان بینی
آنچه نادیدنی است، آن بینی

 

[s@rah]

چشم دل باز کن که جان بینی
آنچه نادیدنی است، آن بینی

دل
دلی دارم که هر قدرش بیازاری نیازارد
نه دل سنگ‌ست پنداری که آزردن نمی‌داند

 

[./.]

دل
دلی دارم که هر قدرش بیازاری نیازارد
نه دل سنگ‌ست پنداری که آزردن نمی‌داند

بارالها خانه اش ویران کن و سقفش خراب
آنکه ام آزرد و آتش زد که دل سازد کباب

 

[s@rah]

بارالها خانه اش ویران کن و سقفش خراب
آنکه ام آزرد و آتش زد که دل سازد کباب

آتش - کباب
شرح داغ دل پروانه چو گفتم با شمع
آتشی در دلش افکندم و آبش کردم
غرق خون بود و نمی‌مرد ز حسرت فرهاد
خواندم افسانهٔ شیرین و به خوابش کردم
دل که خونابهٔ غم بود و جگرگوشهٔ درد
بر سر آتش جور تو کبابش کردم

 

[D3la]

شوخی نگر که مرغ دل بال و پر کباب
سودای خام عاشقی از سر بدر نکرد

 

[s@rah]

شوخی نگر که مرغ دل بال و پر کباب
سودای خام عاشقی از سر بدر نکرد

مرغ
ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز
کان سوخته را جان شد و آواز نیامد

 

[Fall]

مرغ
ای طائر قدسی که کشد بند نقابت
وی مرغ بهشتی که دهد دانه و آبت؟!
حافظ

 

[s@rah]

مرغ
ای طائر قدسی که کشد بند نقابت
وی مرغ بهشتی که دهد دانه و آبت؟!
حافظ

طائر
حیف است طائری چو تو در خاکدان غم
زین جا به آشیان وفا می‌فرستمت

 

[Fall]

⁶

طائر
حیف است طائری چو تو در خاکدان غم
زین جا به آشیان وفا می‌فرستمت

وفا

وفا از خواجگان شهر با من
کمال دولت و دین بوالوفا کرد

 

[s@rah]

⁶


وفا

وفا از خواجگان شهر با من
کمال دولت و دین بوالوفا کرد

دولت
دانی که چیست دولت؟ دیدار یار دیدن
در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن