جان بی جمال جانان میل جهان ندارد
دل می‌رود ز دستم، صاحبدلان خدا را
آسمان بار امانت نتوانست کشید
من نمی دانم که چرا می گویند اسب حیوان نجیبی است کبوتر زیباست
دست از مس وجود چو مردان ره بشوی
یک دم ز بی‌وفایی عالم غمت مباد
تو را من زهر شيرين خوانم ای عشق
دوست مشمار انکه در نعمت زند
دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای
در رَهِ عشق نشد کَس به یقین محرمِ راز
دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
دل نشان شد سخنم تا تو قبولش کردی
دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن
نرم‌نرم از چاک پیراهن تنش را بوسه داد
من و تو میدانیم زندگی در گذر است
