مشاعره

[طوطو]

شدی در چشم‌هایش خیره ای دل! سادگی کردی
از این پس هیچ‌کس را غیر از او زیبا نمی‌بینی

یا رب، نگاه کس، به کسی آشنا مکن
گر میکنی، کرم کن و از هم جدا مکن

 

[ماهی سیاه کوچولو]

نفحات صبح دانی ز چه روی دوست دارم؟
که به روی یار ماند. که بر افکند نقابی

یک قصه بیش نیست غم عشق وین عجب
کز هر زبان که می‌شنوم نامکرر است

 

[طوطو]

تایید فلک در گرو کوشش مرد است
منشین و مگو کار به دست من و تو نیست

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه
خواهد به سر آید شب هجران تو یا نه؟
ای تیر غمت را دل عشاق نشانه

 

[ماهی سیاه کوچولو]

هر سحر یاد کز آن زلف و بناگوش کنیم
روز خود با شب غم دست در آغوش کنیم

من و همصحبتیِ اهلِ ریا دورَم باد
از گرانانِ جهان، رَطلِ گران ما را بس

یار با ماست، چه حاجت که زیادت طلبیم؟
دولتِ صحبتِ آن مونسِ جان ما را بس

 

[طوطو]

من و همصحبتیِ اهلِ ریا دورَم باد
از گرانانِ جهان، رَطلِ گران ما را بس

یار با ماست، چه حاجت که زیادت طلبیم؟
دولتِ صحبتِ آن مونسِ جان ما را بس

سال ها دل طلب جام و جم از ما میکرد
وان چه خود داشت ز بیگانه تمنا میکرد

 

[طوطو]

لنگر حِلمِ تو ای کشتی توفیق کجاست؟
که در این بحر کرم غرق گناه آمده ایم

من درد تو را ز دست آسان ندهم
دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم

 

[طوطو]

ملامت گوی غافل را چه گوید مردم دانا
که حال غرقه در دریا نداند خفته در ساحل

لازمه عاشقیست رفتن و دیدن ز دور
ور نه ز نزدیک هم رخصت دیدار هست

 

[طوطو]

ترک دنیا هر که کرد از زهد خویش
بیش آمد پیش او دنیا و بیش

شانه‌ات را دیر آوردی سرم را باد برد
خشت خشت و آجر آجر، پیکرم را باد برد
من بلوطی پیر بودم پای یک کوه بلند
نیمم آتش سوخت، نیم دیگرم را باد برد

 

[Neuro_Yasna]

شانه‌ات را دیر آوردی سرم را باد برد
خشت خشت و آجر آجر، پیکرم را باد برد
من بلوطی پیر بودم پای یک کوه بلند
نیمم آتش سوخت، نیم دیگرم را باد برد

دوش آن صنم چه خوش گفت در مجلس مغانم؛
با کافران چه کارت، گر بت نمی پرستی؟

*حافظ

 

[KEYROSH]

دوش آن صنم چه خوش گفت در مجلس مغانم؛
با کافران چه کارت، گر بت نمی پرستی؟

*حافظ

یکی از پیله‌ها لرزید، چشم شمع‌ها روشن!
مبارک باد! از پروانه‌ها خاکستر آوردن

 

[Sui]

طریق عقل بود ترک عاشقی دانم
ولی ز دست من این کار بر نمی آید

در ساغر ما گل شرابی نشکفت

در این شب تیره ماھتابی نشکفت

 

[Sariii_m]

ظاهرش با باطنش گشته به جنگ
باطنش چون گوهر و ظاهر چو سنگ
مولانا

گر می نخوری طعنه مزن مستان را
بنیاد مکن تو حیله و دستان را
تو غره بدان مشو که می می نخوری
صد لقمه خوری که می غلام است آن را
خیام

 

[majn0_0n]

گر می نخوری طعنه مزن مستان را
بنیاد مکن تو حیله و دستان را
تو غره بدان مشو که می می نخوری
صد لقمه خوری که می غلام است آن را
خیام

الا ای پیر فرزانه مکن عیبم ز میخانه
که من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارم

 

[Gerrard 2]

الا ای پیر فرزانه مکن عیبم ز میخانه
که من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارم

منی که لفظ شراب از کتاب میشستم
زمانه کاتب دکان می فروشم کرد
کنون که کاتب دکان می فروش شدم
فضای خلوت میخانه خرقه پوشم کرد

 

[majn0_0n]

منی که لفظ شراب از کتاب میشستم
زمانه کاتب دکان می فروشم کرد
کنون که کاتب دکان می فروش شدم
فضای خلوت میخانه خرقه پوشم کرد

در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم
کز سر زلف رخش نعل در اتش دارم

 

[Gerrard 2]

در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم
کز سر زلف رخش نعل در اتش دارم

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی
عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی

 

[majn0_0n]

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی
عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی

یارب این نوگل خندان که سپردی به منش
میسپارم به تو از پشم حسود چمنش

 

[KEYROSH]

شب تاریک و بیم موج و گردابی چُنین هائل / کجا دانند حال ما سبکساران ساحل ها
همه کارم ز خود کامی به بدنامی کشید آخر / نهان کی ماند آن رازی کزو سازند محفل ها

امروز کسی محرم اسرار کسی نیست
ما تجربه کردیم کسی یار کسی نیست

 

[Neuro_Yasna]

تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت
جانم از آتشِ مهرِ رخِ جانانه بسوخت

سوز دل بین که ز بس آتش اشکم، دل شمع
دوش بر من ز سرِ مهر، چو پروانه بسوخت

تا تو مصور شدی در دل یکتای من،
جای تصور نماند دیگرم اندر ضمیر

-سعدی

 

[Sariii_m]

رفیقانم سفر کردند هر یاری به اقصایی
خلاف من که بگرفته ست دامن در مغیلانم
سعدی

مژده بده مژده بده یار پسندید مرا
سایه او گشتم و او برد به خورشید مرا