مشاعره

[Amin rouhi]

تیر غیب است که بر زندگیم می بارد
یا که من خویش بدین ورطه گرفتار شدم

ما را که پیدا کرده‌ای، نی از «عدم» آورده‌ای؟
ای هر «عدم صندوق‌ تو»! ای در عدم بگشاده در!
~مولانا

 

[Shkf.tv]

رسم عاشق کشی و شیوه شهرآشوبی
جامه ای بود که بر قامت او دوخته بود

در دهر هر آنکه نیم نانی دارد
وز بهر نشست آشیانی دارد
نه خادم کس بود نه مخدوم کسی
گو شاد بزی که خوش جهانی دارد
خیام

 

[saba.hjm]

در دهر هر آنکه نیم نانی دارد
وز بهر نشست آشیانی دارد
نه خادم کس بود نه مخدوم کسی
گو شاد بزی که خوش جهانی دارد
خیام

در هوایت بی قرارم روز و شب
سر ز پایت بر ندارم روز و شب

 

[./.]

بهارم بر زمستانم، ندارد هیچ تفضیلی
که آتش عود و هیزم را برابر هیچ میسازد

 

[Amin rouhi]

بهارم بر زمستانم، ندارد هیچ تفضیلی
که آتش عود و هیزم را برابر هیچ میسازد

دل بر گذر قافله‌ی لاله و گل داشت
این دشت که پامال سواران خزان است!
~سایه.

 

[./.]

دل بر گذر قافله‌ی لاله و گل داشت
این دشت که پامال سواران خزان است!
~سایه.

تب هجر تو را جانم ، مدارد تاب بیش از این
خنُک آن دم که این تبدار با وصلت خنَک گردد

 

[Amin rouhi]

تب هجر تو را جانم ، مدارد تاب بیش از این
خنُک آن دم که این تبدار با وصلت خنَک گردد

در بهشت وصل جان‌افزای او
جز لب او کس رحیق آشام نیست!
~عراقی.

 

[./.]

در بهشت وصل جان‌افزای او
جز لب او کس رحیق آشام نیست!
~عراقی.

تخفیف بده مالک دوزخ تو که این قوم
گر باده خوران اند ، قضاشان بخوراند

 

[Amin rouhi]

تخفیف بده مالک دوزخ تو که این قوم
گر باده خوران اند ، قضاشان بخوراند

دل تشنه‌ی مرادم و سیر آمده ز عمر
دل بین کز آتش جگرش آب‌خورد خاست!
~خاقانی.

 

[./.]

دل تشنه‌ی مرادم و سیر آمده ز عمر
دل بین کز آتش جگرش آب‌خورد خاست!
~خاقانی.

تلخ و شیرین جهان جمله همی در گذر اند
این کلامیست که خوش عیش به خون دل گوید

 

[./.]

دیده عقل مست تو چرخه چرخ پست تو
گوش طرب به دست تو بی تو به سر نمی شود

دردا که هم نوائی در این جهان ندارم
یا من جدا ز خلقم یا همزبان ندارم

 

[s@rah]

دردا که هم نوائی در این جهان ندارم
یا من جدا ز خلقم یا همزبان ندارم

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی
عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی

 

[Shkf.tv]

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی
عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی

یک روز به شیدایی در زلف تو آویزم
زان دو لب شیرینت صد شور برانگیزم
سعدی

 

[./.]

یک روز به شیدایی در زلف تو آویزم
زان دو لب شیرینت صد شور برانگیزم
سعدی

من اگر آمدم اینجا نه به خود آمده ام
دست غیبت است که از پیش مرا میخواند

 

[./.]

در خواب دیدم بیدلی صد عاقل اندر پی روان
می خواند با خود این غزل، دیوانه را گم کرده ام

مرا روز ازل کاری به جز رندی نفرمودند
بر آن قسمت که آنجا رفت از آن افزون نخواهد شد

 

[Amin rouhi]

مرا روز ازل کاری به جز رندی نفرمودند
بر آن قسمت که آنجا رفت از آن افزون نخواهد شد

دی دامن‌اش گرفتم که: ای گوهر عطایی!
شب خوش مگو! مرنجان! امشب از آن مایی!
افروخت روی دلکش، شد سرخ‌ همچو اخگر
گفتا: بس است! کم‌ کن! تا چند از این گدایی؟
~مولانا.

 

[./.]

دی دامن‌اش گرفتم که: ای گوهر عطایی!
شب خوش مگو! مرنجان! امشب از آن مایی!
افروخت روی دلکش، شد سرخ‌ همچو اخگر
گفتا: بس است! کم‌ کن! تا چند از این گدایی؟
~مولانا.

یا رب نگاشتی چه به پیشانی ام که من
از قاف اوفتادم و بی بال و پر شدم

 

[Shkf.tv]

یا رب نگاشتی چه به پیشانی ام که من
از قاف اوفتادم و بی بال و پر شدم

من خنده زنم بر دل دل خنده زند بر من
اینجاست که میخندد دیوانه به دیوانه

 

[./.]

من خنده زنم بر دل دل خنده زند بر من
اینجاست که میخندد دیوانه به دیوانه

همیشه پرسشم این بوده کاین سرای درشت
چرا برای من و تو بسی درشت تر است

 

[Amin rouhi]

همیشه پرسشم این بوده کاین سرای درشت
چرا برای من و تو بسی درشت تر است

این از کیه؟
+ ترسم از بوی دل سوخته ناخوش گردد
می‌رسانی به وی، ای باد صبا! بوی مرا
~امیر خسرو دهلوی