مشاعره

[a×(S+n)]

یاد باد آنکه سر کوی تو ام منزل بود
دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود

دلا خموشی چرا؟ چو خم نجوشی چرا؟
برون شد از پرده راز، تو پرده پوشی چرا؟

 

[riri]

دلا خموشی چرا؟ چو خم نجوشی چرا؟
برون شد از پرده راز، تو پرده پوشی چرا؟

از شعر و استعاره و تشبیه برتری
با هیچکس بجز تو نسنجیده ام تو را

 

[صآبا]

از شعر و استعاره و تشبیه برتری
با هیچکس بجز تو نسنجیده ام تو را

ای یار ناسامان من، از من چرا رنجیده‌ای
وی درد و ای درمان من، از من چرا رنجیده‌ای

 

[riri]

ای یار ناسامان من، از من چرا رنجیده‌ای
وی درد و ای درمان من، از من چرا رنجیده‌ای

یار مرا غار مرا عشق جگر خوار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا

 

[Yashar.ak47]

در دلم بود كه بي دوست نباشم هرگز
چه توان كرد كه سعي من و دل باطل بود

دیدی که یار، جز سَرِ جور و ستم نداشت
بشکست عهد، وز غمِ ما هیچ غم نداشت

 

[riri]

دیدی که یار، جز سَرِ جور و ستم نداشت
بشکست عهد، وز غمِ ما هیچ غم نداشت

تاب بنفشه می دهد طره مشکسای تو
پرده غنچه می درد خنده دلگشای تو

 

[صآبا]

تاب بنفشه می دهد طره مشکسای تو
پرده غنچه می درد خنده دلگشای تو

واعظان کاین جلوی در محراب و منبر می‌کنند
چون به خلوت میرسند آن کار دیگر میکنند

 

[Yashar.ak47]

واعظان کاین جلوی در محراب و منبر می‌کنند
چون به خلوت میرسند آن کار دیگر میکنند

دلبر بِرَفت و دلشدگان را خبر نکرد
یادِ حریفِ شهر و رفیقِ سفر نکرد

 

[صآبا]

دلبر بِرَفت و دلشدگان را خبر نکرد
یادِ حریفِ شهر و رفیقِ سفر نکرد

دلبری با دلبری دل از کفم دزدید و رفت
هرچه کردم ناله از دل سنگدل نشنید و رفت

 

[riri]

دلبری با دلبری دل از کفم دزدید و رفت
هرچه کردم ناله از دل سنگدل نشنید و رفت

تقصیر عشق بود که خون کرد بی شمار
باید به بی گناهی دل اعتراف کرد

 

[Yashar.ak47]

تقصیر عشق بود که خون کرد بی شمار
باید به بی گناهی دل اعتراف کرد

دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت
دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور

 

[riri]

دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت
دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور

راهی بزن که آهی با ساز آن توان زد
شعری بخوان که با آن رتل گران توان زد

 

[Yashar.ak47]

راهی بزن که آهی با ساز آن توان زد
شعری بخوان که با آن رتل گران توان زد

شد رهزن سلامت زلف تو وین عجب نیست
گر راه زن تو باشی صد کاروان توان زد

 

[riri]

شد رهزن سلامت زلف تو وین عجب نیست
گر راه زن تو باشی صد کاروان توان زد

در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود
از گوشه ای برون آی ای کوکب هدایت

 

[Yashar.ak47]

در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود
از گوشه ای برون آی ای کوکب هدایت

از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود
زنهار از این بیابان وین راهِ بی نهایت

 

[riri]

از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود
زنهار از این بیابان وین راهِ بی نهایت

توانا که او نازنین پرورد
به الوان نعمت چنین پرورد
به جان گفت باید نفس بر نفس
که شکرش نه کار زبان است و بس

 

[صآبا]

توانا که او نازنین پرورد
به الوان نعمت چنین پرورد
به جان گفت باید نفس بر نفس
که شکرش نه کار زبان است و بس

سر زلف تو نباشد سر زلف دگری
از برای دل ما قحط پریشانی نیست

 

[riri]

سر زلف تو نباشد سر زلف دگری
از برای دل ما قحط پریشانی نیست

تویی بهانه آن ابرها که می گریند
بیا که صاف شود این هوای بارانی

 

[صآبا]

تویی بهانه آن ابرها که می گریند
بیا که صاف شود این هوای بارانی

یار ما در پرده شب باده تنها می‌خورد
سازگارش باد یارب گرچه بی ما می‌خورد

 

[Hriend]

یار ما در پرده شب باده تنها می‌خورد
سازگارش باد یارب گرچه بی ما می‌خورد

در این داستان ژرف بنگر کنون
چو برخواند از پیش تو رهنمون

ببین تا به گیتی چه کرده ست کوش
سر مرزبانان فولادپوش

دو چشم آسمانگون و چهره چو خون
به بالا و پیکر ز پیلی فزون