مشاعره

[Hyazinthe]

دل می‌رود ز دستم صاحب‌دل آن خدارا
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

آنکه را خیمه به صحرای قناعت زده است
گر جهان زلزله خیزد غم ویرانی نیست

 

[ngrmrdz]

آنکه را خیمه به صحرای قناعت زده است
گر جهان زلزله خیزد غم ویرانی نیست

تا آینه رفتم که بگیرم خبر از خویش،
دیدم که در آن آینه هم جز تو کسی نیست

 

[Aynazi]

تا آینه رفتم که بگیرم خبر از خویش،
دیدم که در آن آینه هم جز تو کسی نیست

تاب بنفشه می‌دهد طره مشک‌سای تو
پرده غنچه میدرد خنده دل‌گشای تو

 

[Aynazi]

واعظان‌ کاین جلوه در محراب و منبر می کنند‌
چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند‌

دل بردی از من به یغما ای ترک غارتگر من
دیدی چه آوردی ای دوست از دست دل بر سر من

 

[riri]

نور تویی سور تویی دولت منصور تویی
مرغ که طور تویی‌ خسته به منقار مرا

آشنایی نه غریب است که دلسوز من است
چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت !

 

[طوطو]

آشنایی نه غریب است که دلسوز من است
چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت !

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزرده گزند مباد

 

[riri]

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزرده گزند مباد

دلی که گرد خویش می تند تار
اگرچه قدر یک مگس ، خودش نیست

 

[Hyazinthe]

تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت
جانم از آتش مهر جانانه بسوخت

تا گشودم نامه اش را سوختم در انتظار
کاش قاصد میگشود این نامه سربسته را

 

[صآبا]

تا گشودم نامه اش را سوختم در انتظار
کاش قاصد میگشود این نامه سربسته را

ای مرا بر سر هر موی به زلفت بندی
چه کنی بند ز بندم همه یک‌بار جدا

 

[Hyazinthe]

ای مرا بر سر هر موی به زلفت بندی
چه کنی بند ز بندم همه یک‌بار جدا

الا ای پیر فرزانه مکن منعم ز این خانه
که من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارم

 

[صآبا]

الا ای پیر فرزانه مکن منعم ز این خانه
که من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارم

مرغ زیرک به در خانقه اکنون نپرد
که نهاده‌ست به هر مجلس وعظی دامی

 

[riri]

مرغ زیرک به در خانقه اکنون نپرد
که نهاده‌ست به هر مجلس وعظی دامی

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتیم
در میان لاله و گل آشیانی داشتیم

 

[majn0_0n]

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتیم
در میان لاله و گل آشیانی داشتیم

من از آن روز که در بند توام آزادم
پادشاهم چو بدست تو اسیر افتادم

 

[riri]

من از آن روز که در بند توام آزادم
پادشاهم چو بدست تو اسیر افتادم

مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو

 

[صآبا]

مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو

و به سنگ از صحبت خویشم برانی عاقبت
خود دلت بر من ببخشاید که آخر سنگ نیست

 

[Hyazinthe]

و به سنگ از صحبت خویشم برانی عاقبت
خود دلت بر من ببخشاید که آخر سنگ نیست

تو صاحب خرمنی و من گدایی خوشه چین اما
به انعام تو شایستن نه حد هر گدا حافظ

 

[صآبا]

تو صاحب خرمنی و من گدایی خوشه چین اما
به انعام تو شایستن نه حد هر گدا حافظ

ظالم تر از طبیعت و مظلوم‌تر ز من
تا ختم آفرینش دنیا نمی‌شود

 

[Hyazinthe]

ظالم تر از طبیعت و مظلوم‌تر ز من
تا ختم آفرینش دنیا نمی‌شود

در جهانی که در او نیست کسی یار کسی
کاش یا رب که نیفتد به کسی کار کسی

 

[صآبا]

در جهانی که در او نیست کسی یار کسی
کاش یا رب که نیفتد به کسی کار کسی

یار قند غزلش بر لب و آب آینه‌گون
طوطی جانم از آن پسته شکرخا باشد

 

[riri]

یار قند غزلش بر لب و آب آینه‌گون
طوطی جانم از آن پسته شکرخا باشد

دوش می امد و رخساره برافروخته بود
تا کجا باز دل غم زده ای سوخته بود