دلا دیشب چه می کردی تو در کوی حبیب من
وگر رسم فنا خواهی که از عالم براندازی
تو دل بستی به معشوقی که خود معشوقها دارد
از دل تنگ گنه‌کار بر آرم آهی
مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
زان یار دلنوازم شکریست با شکایت
تا رفت مرا از نظر آن چشم جهان بین
تنها صداست که می‌ماند
تاریک شد جهانم از هجر آن شکایت
تنها صداست که جاودان است
تا بود نگاهش به دل و جان منور
یا رب آن شاه وش ماه رخ زهره جبین
تا کی به تمنای وصال تو یگانه
هر دم که دل به عشق دهی، خوش دمی بود
تا دل به عشق داده‌ای از غم رها شدی
یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش
شد خزان گلشن آشنایی
