ناز پرورده ای و درد نمیدانی چیست
تو به اندازه ی تنهایی من خوشبختی
مشتاقی و صبوری از حد گذشت یارا
آسايش دو گيتي تفسير اين دو حرف است
ای که عمری همه کس را برهاندی از غم
من مصرع اول رو ترجیح میدم
تو همان قلۀ کوهی که بدو دست نیابند
تلخ داروي است زهر چشم و ترک نوشخند
تلخ و شیرین جهان جمله شنیدن دارد
دانی که چرا سر نهان با تو نگویم؟
یار اینجاست و ما درپی مال و ثروتیم
مراد این دل محزون مشد حاصل ولی اینجا
مـا گـر ز سـر بریــده میترسیدیم،
من در این بادیه لطف خدای بی بهر مانده ام
درین سرای بی کسی کسی به در نمیزند
دردا که عمر اندک مقصود بس بلند است
تورا جانم صدا کردم ولیکن برتر از جانی
یا دل بکن ز محبوب یا سیر شو ز دنیا
عشق اگر با تو بيايد به پرستاري من
