یکی را نمانم سر و تن به همبیچاره معشوقه اش
ماییم و نوای بی نوایی
بسم الله اگر حریف مایی
یکی را نمانم سر و تن به هم
اگر زین سخن بر لب آرند دم
مست و خرابم تا ابد نی دل شناسم نی خرد
دل بـه هـجـران تـو عمریست شکیباست ولی
دارم از زلـف تـو اسـبـاب پـریـشـانـی جـمعآنکس که مرا سایه سر بود پدر بود
در دیده مرا نور بصر بود پدر بود
در سینه اگر بود مرا سوزی و دردی
آنکس که سراپای شرر بود پدر بود
این همه بیننده ز نزدیک و دور
رنـــگ رؤیـــا زده ام بـــر افــق دیــده و دل
افتاد دو عالم ز نظر دیده ی ما را
دیــر آمــدی کــه دســت ز دامـن نـدارمـت
ای کـاش نـالـه هـای چـو مـن بـلبلی حزین ...... بـیـدار کـردی آن گـل در خـاک خـفـته را
ز نــسیم سحر آمـوخـتـم و شعـلـه شـمـع ...... رسم شوریدگی و شــیــوه شــیـدائـی را
یــک تــار مــوی او بــه دو عــالـم نـمـیـدهـنـد
