تاجهان باشدنخواهم درجهان هجران عشق
قحط جود است آبروی خود نمیباید فروخت
در کوی تو معروفم و از روی تو محروم
در تنگنای حیرتم از نخوت رقیب
در دو چال گونه ات دنیای من جا میشود
تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف
دستي به هوا رفت و دو پيمانه به هم خورد
دلا بگریز از این خانه که دلگیر است و بیگانه
دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما
از مکافات عمل غافل مشو
وای اگر مرد گدا یک شبه سلطان بشود
دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر
تو ساکتی که بخواند تو میروی که بماند
یکی باز را دیده بر دوخته ستدانی که چرا سر نهان با تو نگویم؟!
طوطی صفتی!
طاقت اسرار نداری!
