دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکردنفس باد صبا مشک فشان خواهد شد
عالم پیر دگر باره جوان خواهد شد
حافظ
تا بکاهم ز پریشانی خود می گریم
یوسف فروختن به زر ناب هم خطاست
مردم از فتنه گریزند و ندانند که ما ........ به تمنای تو در حسرت رستاخیزیم
من بد کنم و تو بد مکافات دهی پس فرق میان من و تو چیست بگو
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
نگارینا دل و جانم تو داری
یاران موافق همه از دست شدند
دلم ز پرده برون شد کجایی ای مطرب
یک شب آتش در نیستانی فتاد
تو ز عشق خود نپرسی که چه خوب و دلربایی
من که همی لاف عشق در سخنم میزنم
زان می که حیات جاودانیست بخور
سرمایه‌ی لذت جوانی است بخور
خیام
می فروشی گفت کالایم می استمائیم که اصل شادی و کان غمیم
سرمایه‌ی دادیم و نهاد ستمیم
یادگار از تو همین سوخته جانی است مرا
