مشاعره

[دژاوو]

آمد به زبان حال در گوشم گفت
دریاب که عمر رفته را نتوان یافت

تا خار غم عشقت آويخته در دامن
کوته نظري باشد رفتن به گلستانها

 

[دژاوو]

انگشت های من
می‌بارند
و نام تو
می روید

صالحی
[/QUOT

دانی ز چه عشق گلرخان مطلوبست
با بهر چه سار و سوزشان مطلوبست
از دوزخ مرعوب و بهشت مرغوب
آگاه شدن درین جهان مطلوبست
کاشانی

 

[دژاوو]

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه
وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه
پر کن قدح باده که معلومم نیست
کاین دم که فرو برم بر آرم یا نه

خیام

هر ناله که داری بکن ای عاشق شیدا
جایی که کند ناله عاشق اثر اینجاست

​

 

[دژاوو]

تا چند زنم به روی دریاها خشت
بیزار شدم ز بت پرستان کنشت

تـا کـه از طـارم مـیـخـانـه نـشـان خـواهد بود
طــاق ابـروی تـوام قـبـلـه جـان خـواهـد بـود

 

[【Ｅｐｉｐｈａｎｙ】]

تـا کـه از طـارم مـیـخـانـه نـشـان خـواهد بود
طــاق ابـروی تـوام قـبـلـه جـان خـواهـد بـود

در فروبند که ما

عاشق این انجمنیم.....

تا که با یار شکرلب نفسی دم بزنیم......

مولانا

 

[دژاوو]

می نوش که ندانی از کجا آمده‌ای
خوش باش ندانی بکجا خواهی رفت

تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است
همواره مرا کوی خرابات مقام است

 

[【Ｅｐｉｐｈａｎｙ】]

می نوش که ندانی از کجا آمده‌ای
خوش باش ندانی بکجا خواهی رفت

تا که از جانب معشوق نباشد کششی
کوشش عاشق بیچاره به جایی نرسد

 

[دژاوو]

دوباره آمد و آهسته بر دریچه نشست
و بر دریچه نهاد
کمی علف، علف خشک، خار و خس، پوشال
کمی صدای خودش را
و بار پر زد و رفت

تــنــهــا نــه مـن از شـوق سـر از پـا نـشـنـاسـم
یک دسته چو من عاشق بی پا و سر اینجاست

 

[【Ｅｐｉｐｈａｎｙ】]

تــنــهــا نــه مـن از شـوق سـر از پـا نـشـنـاسـم
یک دسته چو من عاشق بی پا و سر اینجاست

تا گشودم نامه اش را سوختم در انتظار
کاش قاصد میگشود این نامه سر بسته را

 

[دژاوو]

تا گشودم نامه اش را سوختم در انتظار
کاش قاصد میگشود این نامه سر بسته را

از ياد تو بر نداشتم دست هنوز ..... دل هست به ياد نرگست مست هنوز

 

[【Ｅｐｉｐｈａｎｙ】]

از ياد تو بر نداشتم دست هنوز ..... دل هست به ياد نرگست مست هنوز

ز غوغای نیاز و ناز خودخواهان دلم خون شد
خوشا آرامش خلوت سرای پنبه در گوشان

 

[دژاوو]

ز کار هر که يک مشکل گشايی
به خود صد مشکل آسان کرده باشی

یک شب لبان تشنهٔ من با شوق
در آتش لبان تو می سوزد
چشمان من امید نگاهش را
بر گردش نگاه تو می دوزد

فروغ فرخزاد​

 

[دژاوو]

ز غوغای نیاز و ناز خودخواهان دلم خون شد
خوشا آرامش خلوت سرای پنبه در گوشان

نمي توان به تو شرح بلاي هجران کرد .... فتاده ام به بلايي که شرح نتوان کرد

 

[【Ｅｐｉｐｈａｎｙ】]

نمي توان به تو شرح بلاي هجران کرد .... فتاده ام به بلايي که شرح نتوان کرد

دوســـت دارد یار این آشفتگــــی ...... کوشـــش بیهوده به از خفتگــــی

 

[【Ｅｐｉｐｈａｎｙ】]

درس ادیب اگر بود زمزمه ی محبتی .... جمعه به مکتب آورد طفل گریز پای را

 

[دژاوو]

درس ادیب اگر بود زمزمه ی محبتی .... جمعه به مکتب آورد طفل گریز پای را

ای مست شب رو کیستی ؟ آیا مه من نیستی؟
گرنیستی پس کیستی ای همدم شب های من

 

[【Ｅｐｉｐｈａｎｙ】]

یک جرعه می کهن ز ملکی نو به
وز هر چه نه می طریق بیرون شو به
اگه اشتباه بود بگید

همه کس طالب یارند چه هشیار چه مست .... همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت

 

[دژاوو]

همه کس طالب یارند چه هشیار چه مست .... همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت

تو بدری و خورشید تو را بنده شده‌ست
تا بندهٔ تو شده‌ست تابنده شده‌ست
زان روی که از شعاع نور رخ تو
خورشید منیر و ماه تابنده شده‌ست​

 

[دژاوو]

تا ببینم دشتها را در غبار ماه
تا بشویم تن به آب چشمه های نور
در مه رنگین صبح گرم تابستان
در کنم دامان ز سوسن های صحرایی

یک جهان بر هم زدم وز جمله بگزیدم تو را ..... من چه می کردم به عالم گر نمی دیدم تو را

 

[دژاوو]

اگر باور نداری سوی من آی
بوین دردی که درمانش نمی بو
باباطاهر

وقت طرب خوش یافتم آن دلبر طناز را
ساقی بیار آن جام می ،مطرب بزن آن ساز را
امشب که بزم عارفان از شمع رویت روشن است
آهسته تا نبود خبر رندان شاهدباز را​