- ارسالها
- 151
- امتیاز
- 742
- نام مرکز سمپاد
- فرزانگان
- شهر
- تهران
- سال فارغ التحصیلی
- 1404
نشود رام سر زلف دلارامم دلدردی است غیر مردن کان را دوا نباشد
پس من چگونه گویم، کاین درد را دوا کن
ای دل از کف ندهی دامن آرامیها
نشود رام سر زلف دلارامم دلدردی است غیر مردن کان را دوا نباشد
پس من چگونه گویم، کاین درد را دوا کن
امشب شده ام مست که مستانه بگریمنشود رام سر زلف دلارامم دل
ای دل از کف ندهی دامن آرامیها
مرا میبینی و هر دم زیادت میکنی دردمامشب شده ام مست که مستانه بگریم
بگذار شبی ، گوشه ی میخـــانه بگـــریم
ما آرزوی عشرت فانی نمیکنیممرا میبینی و هر دم زیادت میکنی دردم
تو را میبینم و میلم زیادت میشود هر دم
تا مهر رخت بر همه ذرّات بتابیدما آرزوی عشرت فانی نمیکنیم
ما را سریر دولت باقی مسخر است
من باشم و وی باشد و می باشد و نیتا مهر رخت بر همه ذرّات بتابید
ذرّات جهان را به تکاپوی تو دیدیم
یا رب آن نوگل خندان که سپردی به منشمن باشم و وی باشد و می باشد و نی
کی باشد و کی باشد و کی باشد و کی
شب همه بی تو کار من شکوه به ماه کردنستیا رب آن نوگل خندان که سپردی به منش
میسپارم به تو از چشم حسود چمنش
تخت سلطان هنر بر افق چشم و دل استشب همه بی تو کار من شکوه به ماه کردنست
روز ستاره تا سحر تیره به آه کردنست
تا خبر دارم از او بیخبر از خویشتنمتخت سلطان هنر بر افق چشم و دل است
خسرو خاوری این خیمه و خرگاهش نیست
ماهم از آه دل سوختگان بیخبر استتا خبر دارم از او بیخبر از خویشتنم
با وجودش ز من آواز نیاید که منم
تو خود به جامه خوابی و ساقیان صبوحماهم از آه دل سوختگان بیخبر است
مگر آئینه شوق و دل آگاهش نیست
آنی که از آداب ادب کرده سقوطتو خود به جامه خوابی و ساقیان صبوح
به یاد چشم تو گیرند جام صهبا را
تنم از واسطه دوری دلبر بگداختنشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه رسان من و توست
تو مپندار كه خاموشي منتنم از واسطه دوری دلبر بگداخت
جانم از آتش هجر رخ جانانه بسوخت
نرگس همه شیوه های مستیتو مپندار كه خاموشي من
هست برهان فراموشي من
نرگس همه شیوه های مستی
از چشم خوشت به وام دارد
دام تزویر که گستردیم بهر صید خلقدانی که چنگ و عود چه تَقریر میکنند؟
پنهان خورید باده که تَعزیر میکنند
حافظ
روز روشن دست دادی در شب تاریک هجردام تزویر که گستردیم بهر صید خلق
کرد ما را پایبند و خود شدیم آخر شکار