تو گریه میکنی و خنده می‌کند گلزار
در عالم بی‌وفا کسی خرم نیست
تا من تو را بدیدم، دیگر جهان ندیدم
زآغاز عهدی کرده‌ام کاین جان فدای شه کنم
مي يابم از خود حسرتي باز از فراق کيست اين
نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم
اي نسيم سحر آرامگه يار كجاست
تا تو نگاه میکنی کار من اه کردن است
ترا که هر چه مراد است در جهان داری
یاد ایام جوانی جگرم خون میکرد
در دايره قسمت ما نقطه ي تسليميم
یوسف گم گشته باز اید به کنعان غم مخور
روی دیدار توام نیست، وضو از چه کنم؟
من در این ابادی پی چیزی میگشتم پی خوابی شاید پی نوری،ریگی،لبخندی