ما نباشیم، که باشد که جفای تو کشد؟
دو چيز انده از دل به بيرون برد
دی بنواخت یار من بنده غم رسیده را
اب روى از براى نان حرام
دور از تو فقط طعنه خورِ مردمِ شهرم
ديگ سود اميز مپز به كاسه سر
دیگران چون بروند از نظر از دل بروند...
يا ببايد ساخت با محنت به هر حالى كه هست
در دیاری که در او نیست کسی یار کسی
یک جــــــــهان از غمِ پنهانِ دلم آگاهند
من باشم و وی باشد و می باشد و نی
یا رب نظری بر من سرگردان کن
من همه درد خودم را به تو گفتم!!جانا!
