مشاعره

[Kiamehr]

نیست در شهر نگاری که دل از ما ببرد
بختم ار یار شود رختم از این جا ببرد..

حافظ

دوباره می نویسمت ..کنارِ بیت آخرم
وچکه چکه می چکم...به سطر های دفترم

 

[saba.hjm]

دوباره می نویسمت ..کنارِ بیت آخرم
وچکه چکه می چکم...به سطر های دفترم

مرا هنگام رفتن در بغل کردی ولی این کار
دقیقا مثل بسم الله یک قصاب می ماند

 

[حنا~]

دردم دهی به فصلی درمان کنی به وصلی
ماتم که بر چه اصلی، درد و دوایم از توست؟

منزوی

 

[saba.hjm]

دردم دهی به فصلی درمان کنی به وصلی
ماتم که بر چه اصلی، درد و دوایم از توست؟

منزوی

توبه کردم که قلم دست نگیرم اما
زاهدی گفت که این بیت شنیدن دارد
و خدا خواست که یک عمر نبیند یعقوب
شهر بی یار مگر ارزش دیدن دارد

 

[حنا~]

توبه کردم که قلم دست نگیرم اما
زاهدی گفت که این بیت شنیدن دارد
و خدا خواست که یک عمر نبیند یعقوب
شهر بی یار مگر ارزش دیدن دارد

در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلا به تو افتاد مسیرم که بمیرم
یک قطره آبم که در اندیشه دریا
افتادم و باید بپذیرم که بمیرم

فاضل نظری

 

[Kiamehr]

در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلا به تو افتاد مسیرم که بمیرم
یک قطره آبم که در اندیشه دریا
افتادم و باید بپذیرم که بمیرم

فاضل نظری

من در آغوش تو از خود متولد شده‌ام
روزه بر مؤمنِ دور از وطنش واجب نیست...

 

[حنا~]

تو کمان کشیده و در کمین که زنی به تیرم و من غمگین
همه غمم بود از همین که خدا نکرده خطا کنی

یوسف به این رها شدن از چاه دل نبند
این بار میبرند که زندانی ات کنند

فاضل نظری

 

[D3la]

دگرم مگو که خواهم که ز درگهت برانم
تو بر این و من بر آنم که دل از تو برندارم

حافظ

 

[حنا~]

مپرس حال مرا، روزگار یارم نیست
جهنمی شده ام ، هیچ کس کنارم نیست

 

[Lament of silence]

مپرس حال مرا، روزگار یارم نیست
جهنمی شده ام ، هیچ کس کنارم نیست

تو مثلا شادمانی
در گذری،
مثلا نمی‌بینندت.
همه مثلا خوشحال.
همه مثلا آسوده.
همه مثلا خشنود.
و تو هم مثلا خوشحال.

اِنِس کیشِویچ

 

[Mva]

او رفت و جان می‌پرورد این جامه بر خود می‌درد
سلطان که خوابش می‌برد از پاسبانانش چه غم
«سعدی»

من مرد تنهای شبم؛ مهر خموشی بر لبم…
تنها و غمگین رفته ام؛ دل از همه گسسته ام

سعید قائم مقامی با صدای حبیب

 

[saba.hjm]

من مرد تنهای شبم؛ مهر خموشی بر لبم…
تنها و غمگین رفته ام؛ دل از همه گسسته ام

سعید قائم مقامی با صدای حبیب

مگو وقتی دل صد پاره‌ای بودت کجا بردی
کجا بردم ز راه دیده در دامان خود کردم

 

[Mva]

مگو وقتی دل صد پاره‌ای بودت کجا بردی
کجا بردم ز راه دیده در دامان خود کردم

ما چون ز دری پای کشیدیم،کشیدیم
امید ز هر کس که بریدیم،بریدیم

دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند
از گوشهٔ بامی که پریدیم،پریدیم
وحشی بافقی

 

[حنا~]

منم!خلیفه تنهای رانده از فردوس
خلیفه ای که از آغاز تخت و تاج نداشت

 

[D3la]

تویی آن گهر یک دانه که در عالم قدس
ذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملک

 

[حنا~]

کسی را دل مگر از سنگ باشد
که بگذارد کسی دلتنگ باشد

 

[f.hn]

کسی را دل مگر از سنگ باشد
که بگذارد کسی دلتنگ باشد

در این دنیای بی حاصل چرا مغرور می گردی
سلیمان گر شوی آخر خوراک مور می گردی

 

[حنا~]

در این دنیای بی حاصل چرا مغرور می گردی
سلیمان گر شوی آخر خوراک مور می گردی

یک قطره آبم که در اندیشه دریا
افتادم و باید بپذیرم که بمیرم

 

[D3la]

من آن گلبرگ مغرورم که می‌میرم ز بی‌آبی
ولی با خفت و خواری پی شبنم نمی‌گردم

 

[حنا~]

من آن گلبرگ مغرورم که می‌میرم ز بی‌آبی
ولی با خفت و خواری پی شبنم نمی‌گردم

مثل عکس رخ مهتاب که افتاد در آب
در دلم هستی و بین منو تو فاصله هاست