مشاعره واژه‌نما

[./.]

خواب:
ز فرط غصه و اندوه آنچنان گشتم
که خواب در نظرم به ز وقت بیداری

 

[saba.hjm]

خواب:
ز فرط غصه و اندوه آنچنان گشتم
که خواب در نظرم به ز وقت بیداری

غصه

و به کوتاهی آن لحظه شادی
که گذشت غصه هم می گذرد؛
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند…
لحظه ها عریانند.

 

[Amin rouhi]

لحظه
خرم آن لحظه که مشتاق به یاری برسد
آرزومند نگاری به نگاری برسد

برآی ای صبح مشتاقان! اگر نزدیک روز آمد
که بگرفت این شب یلدا ملال از ماه و پروینم!
~شیخ اجل.

 

[s@rah]

صبح
صبح روزی پشت در می آید و من نیستم
قصه ی دنیا به سر می آید و من نیستم

قصه
تلخ و شیرین جهان جمله شنیدن دارد
قصه بی شخصیت تلخ کسل میگردد

 

[./.]

تلخ
کی شود کز خانه ام نامحرمان بیرون روند
تلخی دیدارشان صد زهر را فائق شده

 

[saba.hjm]

تلخ
کی شود کز خانه ام نامحرمان بیرون روند
تلخی دیدارشان صد زهر را فائق شده

تلخ
تلخ است که لبریز حقایق شده است
زرد است که با درد موافق شده است
عاشـق نشـدی وگرنه می فـهمیدی
پاییز بهاری‌ست که عاشق شده است

 

[./.]

در روز ازل ساقی هستی که دهد جام
دردی به جز درد در این باده مکردست

 

[saba.hjm]

در روز ازل ساقی هستی که دهد جام
دردی به جز درد در این باده مکردست

درد

اگر باشد برای درد درمان
دوای درد تو درد است و درد است

 

[Nimbus]

درد

اگر باشد برای درد درمان
دوای درد تو درد است و درد است

درمان

خوشا دردی که درمانش تو باشی
خوشا راهی که پایانش تو باشی

خوشا چشمی که رخسار تو بیند
خوشا ملکی که سلطانش تو باشی

خوشا آن دل که دلدارش تو گردی
خوشا جانی که جانانش تو باشی

 

[saba.hjm]

درمان

خوشا دردی که درمانش تو باشی
خوشا راهی که پایانش تو باشی

خوشا چشمی که رخسار تو بیند
خوشا ملکی که سلطانش تو باشی

خوشا آن دل که دلدارش تو گردی
خوشا جانی که جانانش تو باشی

درد

ندارد درد من درمان دریغا
بماندم بی سر و سامان دریغا

درین حیرت فلک ها نیز دیر است
که می‌گردند سرگردان دریغا

 

[./.]

با درد منالید که درمان خود درد است
با آه بسازید هر اندازه که سرد است

 

[Nimbus]

با درد منالید که درمان خود درد است
با آه بسازید هر اندازه که سرد است

سرد


آنکه از باده جان گوش و سرش گرم نشد
سرد و افسرده میان صف مستان چه کند

 

[s@rah]

سرد


آنک از باده جان گوش و سرش گرم نشد
سرد و افسرده میان صف مستان چه کند

صف
شاه شمشادقدان خسرو شیرین دهنان
که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان
مست بگذشت و نظر بر من درویش انداخت
گفت ای چشم و چراغ همه شیرین سخنان
تا کی از سیم و زرت کیسه تهی خواهد بود؟
بنده من شو و برخور ز همه سیم تنان

 

[./.]

بارالها این چه مژگان سیه بود و چه زلف آتشین
صد سپه را طاقت آویختن با عشق نیست

 

[saba.hjm]

بارالها این چه مژگان سیه بود و چه زلف آتشین
صد سپه را طاقت آویختن با عشق نیست

عشق

صد قطره ز ابر اگر به دریا بارد
بی‌جنبش عشق در مکنون نشود

 

[s@rah]

عشق

صد قطره ز ابر اگر به دریا بارد
بی‌جنبش عشق در مکنون نشود

دریا
سیل و طوفان همه بسیار ولیکن این بار
ما به امید سحر باز به دریا زده‌ایم

 

[saba.hjm]

دریا
سیل و طوفان همه بسیار ولیکن این بار
ما به امید سحر باز به دریا زده‌ایم

طوفان

آنقدر طوفانیم که باد را هم میکنم
ازسر مستی به یادت یاد را هم میکنم

دوش شیرین را به خواب خویش شیرین کرده ام
بخت اگریارم شود فرهاد را هم میکنم

 

[s@rah]

طوفان

آنقدر طوفانیم که باد را هم میکنم
ازسر مستی به یادت یاد را هم میکنم

دوش شیرین را به خواب خویش شیرین کرده ام
بخت اگریارم شود فرهاد را هم میکنم

دوش
بی روی دوست، دوش شب ما سحر نداشت
سوز و گداز شمع و من و دل اثر نداشت

 

[saba.hjm]

دوش
بی روی دوست، دوش شب ما سحر نداشت
سوز و گداز شمع و من و دل اثر نداشت

شب

ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﺕ ﻣﺎﻧﺪﻩ آﻥ ﺷﺐ که ﺗﻮ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻡ
ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺧ‌ﻮﺷﺖ ﺑﯿﺪﺍﺭ؟

 

[s@rah]

شب

ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﺕ ﻣﺎﻧﺪﻩ آﻥ ﺷﺐ که ﺗﻮ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻡ
ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺧ‌ﻮﺷﺖ ﺑﯿﺪﺍﺭ؟

خانه
صوفی از صومعه گو خیمه بزن بر گلزار
که نه وقت است که در خانه بخفتی بیکار