ما ازموده ایم در این شهر بخت خویش
شاید که بخت ما در این شهر بی‌وفا باشد
در کوی ما شکسته دلی میخرند و بس
توی کوی ما شکسته دلی میخرند و بس
تا رفت مرا از نظر ان چشم جهان بین
تو را دیدم و ارام به خاک افتادم
مستور و مست هر دو چو از یک قبیله اند
تو مرا جان و جهانی چه کنم جان و جهان را
آسمان بار امانت نتوانست کشید
دست از سر من بردار ای دیوانه‌ی عشق
در مدرسه ادم، با حق چو شدی محرم
نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم
الا ای یوسف مصری از این دریای ظلمانی
یوسف به این رها شدن از چاه دل مبند
دل چه بندی در این سرای مجاز
یکی دشت با دیدگان پر ز خون
نعره زد عشق که خونین جگری پیدا شد
دردناک است که در دام شغال افتد شیر
ما هر چه را که باید از دست داده باشیم،
