دیشب به خواب دیدم آن یار با وفا را
ای خواهشی که خواستنی تر ز پاسخی
آتشی در سینه دارم بارالها رحمتی
تا نگرید طفلک حلوا فروش
شمع و چراغ را بگو مرا نه حاجتی به تو
رنـــگ رؤیـــا زده ام بـــر افــق دیــده و دل
ای غایب از نظر به خدا می سپارمت
تـو تـاج بـخـشـی و من شهریار ملک سخن
جور هجران مچشیدی که چنین خندانی
تــو مــیـرسـی بـه عـزیـزان سـلـام مـن بـرسـان
تازه گلی ماه رویی سرو قد
درین سرای بی کسی کسی به در نمیزند
دنيا به روی سينه ی من دست رد گذاشت ، بر هر چه آرزو به دلم بود سد گذاشت
تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم
ما را که هست و نیست برابر به دیده است
تو به سخن تکیه کنی، من بکار
رها کردی مرا تنها در این وحشت سرای دل
دل خراب من دگر خراب تر نمیشود
دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن
نباید بستن اندر چیز و کس دل
