مشاعره

[zeynabgol]

من که اصرار ندارم،
تو خودت مختاری
یا بمان،
یا نرو،
یا نگه میدارمت

تو را من دوست میدارم به رغم هر چه در عالم
اگر طعنه ست در عقلم و گر رخنه ست در هوشم

 

[دژاوو]

تو را من دوست میدارم به رغم هر چه در عالم
اگر طعنه ست در عقلم و گر رخنه ست در هوشم

مگر به تیغ اجل خیمه برکنم ور نی
رمیدن از در دولت نه رسم و راه من است

از آن زمان که بر این آستان نهادم روی
فراز مسند خورشید تکیه گاه من است

 

[zeynabgol]

مگر به تیغ اجل خیمه برکنم ور نی
رمیدن از در دولت نه رسم و راه من است

از آن زمان که بر این آستان نهادم روی
فراز مسند خورشید تکیه گاه من است

تا گشودم نامه اش را سوختم در انتظار
کاش قاصد میگشوداین نامه سر بسته را

 

[دژاوو]

تا گشودم نامه اش را سوختم در انتظار
کاش قاصد میگشوداین نامه سر بسته را

اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست
زبان خموش ولیکن دهان پر از عربیست
پری نهفته رخ و دیو در کرشمه حسن
بسوخت دیده ز حیرت که این چه بوالعجبیست

 

[zeynabgol]

اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست
زبان خموش ولیکن دهان پر از عربیست
پری نهفته رخ و دیو در کرشمه حسن
بسوخت دیده ز حیرت که این چه بوالعجبیست

تا شدم حلقه به گوش در میخانه عشق
هر دم آید غمی از نو به مبارکبادم

 

[دژاوو]

تا شدم حلقه به گوش در میخانه عشق
هر دم آید غمی از نو به مبارکبادم

میل من سوی وصال و قصد او سوی فراق
ترک کام خود گرفتم تا برآید کام دوست
حافظ اندر درد او می‌سوز و بی‌درمان بساز
زان که درمانی ندارد درد بی‌آرام دوست

 

[zeynabgol]

میل من سوی وصال و قصد او سوی فراق
ترک کام خود گرفتم تا برآید کام دوست
حافظ اندر درد او می‌سوز و بی‌درمان بساز
زان که درمانی ندارد درد بی‌آرام دوست

امیرحسین ت هام ته کشید!

تک قطره های لعل،یاقوت های خون
این مهره را که داد؟
ای سرخ گل، بگو، بگو که به پهلوی من نهاد؟

 

[دژاوو]

امیرحسین ت هام ته کشید!

تک قطره های لعل،یاقوت های خون
این مهره را که داد؟
ای سرخ گل، بگو، بگو که به پهلوی من نهاد؟

دیر است که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد
صد نامه فرستادم و آن شاه سواران
پیکی ندوانید و سلامی نفرستاد

 

[zeynabgol]

دیر است که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد
صد نامه فرستادم و آن شاه سواران
پیکی ندوانید و سلامی نفرستاد

درود بر تو و صد بدرود
دردا که مرگ دامنت از دست من ربود!

 

[دژاوو]

درود بر تو و صد بدرود
دردا که مرگ دامنت از دست من ربود!

دوش آگهی ز یار سفرکرده داد باد
من نیز دل به باد دهم هر چه باد باد
کارم بدان رسید که همراز خود کنم
هر شام برق لامع و هر بامداد باد

 

[zeynabgol]

دوش آگهی ز یار سفرکرده داد باد
من نیز دل به باد دهم هر چه باد باد
کارم بدان رسید که همراز خود کنم
هر شام برق لامع و هر بامداد باد

دی بر سر هر مرده دوصد گریان بود
امروز یکی نیست که بر صد گرید

 

[دژاوو]

دی بر سر هر مرده دوصد گریان بود
امروز یکی نیست که بر صد گرید

دلی که غیب نمای است و جام جم دارد
ز خاتمی که دمی گم شود چه غم دارد
به خط و خال گدایان مده خزینه دل
به دست شاهوشی ده که محترم دارد

 

[dorincii]

دلی که غیب نمای است و جام جم دارد
ز خاتمی که دمی گم شود چه غم دارد
به خط و خال گدایان مده خزینه دل
به دست شاهوشی ده که محترم دارد

دردم از عشقست و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم

 

[دژاوو]

دردم از عشقست و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم

میندیش میندیش که اندیشه گری‌ها
چو نفطند بسوزند ز هر بیخ تری‌ها
خرف باش خرف باش ز مستی و ز حیرت
که تا جمله نیستان نماید شکری‌ها

 

[dorincii]

میندیش میندیش که اندیشه گری‌ها
چو نفطند بسوزند ز هر بیخ تری‌ها
خرف باش خرف باش ز مستی و ز حیرت
که تا جمله نیستان نماید شکری‌ها

ای دل غم این جهان فرسوده مخور
بیهوده نئی غمان بیهوده مخور
چون بوده گذشت و نیست نابوده پدید
خوش باش غم بوده و نابوده مخور
خیام : )

 

[Mehrasa~]

ای دل غم این جهان فرسوده مخور
بیهوده نئی غمان بیهوده مخور
چون بوده گذشت و نیست نابوده پدید
خوش باش غم بوده و نابوده مخور
خیام : )

رانده از باغ عدم گشته به زندان وجود
کودک از آن به جهان گریه کنان آمده است

 

[nafaass]

رانده از باغ عدم گشته به زندان وجود
کودک از آن به جهان گریه کنان آمده است

تبه کردم جوانی تا کنم خوش زندگانی را
چه سود از زندگانی چون تبه کردم جوانی را

 

[sp.ring]

اگر دلی به تو دادم ........... رسم یادگاری
نگهداریست .......... نه با تبر ناسازگاری
نمیدونم اصلا وجود داره یا نه

 

[..Mehrab..]

یاد روزی که به عشق تو گرفتار شدم
از سر خویش گذر کرده سوی یار شدم

امام خمینی

 

[Naghmeh08]

یاد روزی که به عشق تو گرفتار شدم
از سر خویش گذر کرده سوی یار شدم

امام خمینی

ما زیاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه می پنداشتیم
حافظ