زیر مگس ها خواب های سبز می بینند
تا کی به هوای دل چنین خوار شوی
یار بیگانه مشو تا نَبَری از خویشم
من از همه عشاق تو مغموم ترم
می در کف من نِه که دلم در تاب است
تبعیدی‌ام میان جهنّم‌ها
ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود
دردم از یار است و درمان نیز هم
چشم هایش شروع واقعه بود
یارم چو قدح به دست گیرد
در دیده به جای خواب آب است مرا
از کفر و ز اسلام برون صحرائیست
تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است
تو دور می شوی من، وعده به وعده نزدیک
رنديم و دگر مستيم تا باد چنين بادا
ای مرغ سحر تو صبح برخاسته ای
تا تو را جای شد ای سرو روان در دل من
