جانا! سخن از زبان ما می‌گویی :-"

  • شروع کننده موضوع شروع کننده موضوع Samandoon :D
  • تاریخ شروع تاریخ شروع
آدمیزاد، از کسی که دوست میداشته متنفر نمی شود.
ما از فریب خوردن ها، چشم به راه ماندن ها، رها شدن ها، رفتن های بی بازگشت، ناامیدی ها و هرآنچه مانند آنهاست متنفریم...
جرج اورول
 
دوش، تا وقت بامداد، مرا
گل تو در کنار بالین بود.
در بر من بخفت و عطر افشاند؛
بسترم تا به صبح مشکین بود.

به شگفت آمدم که: این همه بوی
زگلی این چنین، عجب باشد!
حیرتم زد که: راز این گل چیست؟
که چنینم از آن طرب باشد!...

آه دانستم!-ای شکوفه ی ناز-
راز این بوی مستی آمیزت:
کاندر آن رشته، بود پیچیده
تاری از گیسوی دلاویزت...!

هوشنگ ابتهاج
 
نهنگی دید مرگش را ولی دل را به ساحل زد
من از پایان خود آگاهم اما دوستت دارم​
 
دل تنگ و دست تنگ و جهان تنگ و کار تنگ
از چهار سو گرفته مرا روزگار تنگ... : ))
 
دریا باش که اگر کسی سنگی به سویت پرتاب کرد
سنگ غرق شود نه آنکه تو متلاطم شوی...
 
تا حالا دچارِ ترس از شادی شدی؟
اینکه میترسی بعد از خوشحالیت یه اتفاقی بیوفته.
 
یه زمان کف شهر نبود پول بام/مست بودم حمله کردم به دوستام(اثرات جبر و هندسه)
 
اگر انوری خواهد از روزگار
که یک لحظه بی‌زاء زحمت زید
مگس را پدید آورد روزگار
که تا بر سر راء رحمت رید

( فقط ببین اون موقع ها چه جملات سنگینی میگفتن که
اگه بیوی هزار تا از فالورای رترو تو توییتر رو رو هم بذاری
باز اینقدر سنگین نمیشن :)) )
 
تو هنوز کفش قرمز پات میکنی
پات میکنی دامن رنگی
صنایع دستی به خودت میبندی
تو هنوز،می خندی
جبر و احتمال/گروه بمرانی
 
شکهای شبانه ای یگانه ترین
زیباترین شکهاست
شکهای شبانه خانه را خواهد آشفت
شکهای شبانه ای یگانه ترین
ما را به تمام رودها خواهد پیوست
من مست و پریده،رنگ
از دریا می آیم


تا در تو نبینم آن پریشانی ها را
ای شط برهنه ای به سینه ی من
گیسوی تو رودی از ستیغ بهار
بر صخره ی خرد پر هیاهویی
گیسوی تو باد را پریشان خواهد کرد
شکهای شبانه روز را خواهد آشفت.
کاکایی مرده ای پریشان گیسو
شکی است
افروخته در
مسیر طوفانی.

ای عریان ای نهال نیرومند
ای خون پرنده های دریایی
بر سینه ی من تمام گیسوی تو
بارانیست بر بهار عریانی.



شکهای شبانه در زمانه ی شک
زیباترین شک هاست.
 
You must log in or register to reply here.
Back
بالا