"پنداری" تو این شعر فعله، تو شعر قبلی "پندار" اسمه. غلط نمیشه ؟
سر به آزادگی از خلق برآرم چون سرو
زلف تو بر دامن شب سایه فکن، ماه تمام
من بودم و چشمان تو، نه آتشی و نه گلی
ز هوشیاران عالم هر که را دیدم غمی دارد
آنچه فرزانه به آزادی و زنهار نگفت
دانی شب چیست بشنو ای فرزانه
شبی مجنون به لیلی گفت کای محبوب بی‌همتا
در ره منزل لیلی که خطر هاست در آن
بار ما شیشه تقوا و سفر دور و دراز
یارب سببی ساز که یارم به سلامت
دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست
منشین با بدان که صحبت بد
آفتاب ارچه روشن است او را
کنون که رو به غروب آفتاب مهر و وفاست
به شمع و ماه حاجت نیست بزم عاشقانت را
ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد
یار شو ای مونس غمخوارگان
