تا توانی رفع غم از خاطر غمناک کن
نصیب ماست بهشت ای خداشناس برو
دست از مس وجود چو مردان ره بشوی
یارم چو قدح به دست گیرد
دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
سوزد ز بس که تاب جمالش نقاب را
شعر غیر فارسی نمیتونم بخونم؟
فکر نکنم غیر فارسی بشه ولی بازم نمی‌دونم
تو در کشتی فکن خود را، مپای از بهر تسبیحی
شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایلای نامه که می‌روی به سویش
از جانب من ببوس رویش
اگر که دجله پر از قایق نجات شود
اندازه‌ی اندوهم اندازه‌ی دفتر نیست
نمی دانم عیار لطف و قهرش را، همین دانم
رفتی و همچنان به خیال من اندری
یا رب مباد آنکه گدا معتبر شود
بی خبرند زاهدان نقش بخوان و لا تقل
