صفحاتِ اولیه ی تاپیک رو که میخونم متوجه میشم نسلِ قبل چقدر گیمر[تر] بودن
+من کلا معتقدم کسی که با PS4 و ایکس باکس و کامپیوترِ سیستم قوی پا به عرصه ی گیمینگ گذاشته رو باید با اصطلاحِ "نوبِ سگ" شناخت تا ابد

آدم تو سختیا رشد میکنه آقا این سوسول بازیا چیه

من هنوز یادم نرفته چند سال قبل سیستمم با کارت گرافیک 256مگ، ساده ترین بازیارو هم چقدر با دردسر بالا میاورد

__________________
به ترتیب:
1-خب قطعا بازی های شبکه جایگاهِ ویژه ی خودشون رو دارن. Dota و CS به اندازه ای خوب هستن که نشه با چیزی مقایسه ـشون کرد!
2-از بازی های CoD نسخه ی Modern Warfare رو خیلی دوست دارم. (شاید هم کمی World at War!)
3-از سری Assassin's Creed اولین نسخه ای که بازی کردم، Assassin's Creed 2 بود و خب همون رو به عنوان بازی مورد علاقه ـم میشناسم از این سری

(بعدها Brotherhood و 3 و 1 و Black Flag رو هم تجربه کردم که هیچ کدوم به اندازه ی اتزیو آدیتوره ی 2 Assassin's Creed واسم ماندگار نشد.)
4-من در کل بازی های پلتفرمر خیلی دوست دارم. مثالِ بارزش Owlboy و Ori که واقعا محشرن. البته استودیو Playdead هم دو تا بازیِ خفن داره که هر کدوم بی نهایت واسه من جذابن! Limbo و Inside.
5-از سری بازی های Farcry هم نسخه ی سومش رو خیلی دوست دارم.
6-دنیای Gta San Andreas هم که نیازی به معرفی نداره

7-بازی Mafia خیلی قدیمی ـه ولی واقعا خوبه! با همون گرافیکِ ساده ـش خیلی حرفا واسه گفتن داره

8-از سری Stronghold، نسخه ی Legends.
9-دوگانه ی Prototype گیم پلی و داستانِ خاصی نداشت، ولی از جهتِ گرافیک و اکشن واقعا قوی و ارزشمنده به نظرم
