قسمـت‌های جالـبِ کتـاب‌ها

Don't hope a life without problems. There is no such thing. Instead, hope for a life full of good problems​
Happiness comes from solving problems

The subtle art of not giving fuck _​
 
میدونم تصمیم درستی گرفتم، ولی ای کاش تصمیم درست این نبود.
صد سال تنهایی ـ گابریل گارسیا
 
_پرسیدم، اگه ماشینت پنچر باشه باهاش میری سرکار؟!
+گفت: خب معلومه، نه
_گفتم: اگه توجه‌ نکنی بری و بیایی باهاش،چی میشه؟!
+گفت: خب میترکه، نابود میشه
_گفتم: ما با ماشینمون اینکارو نمی‌کنیم، ولی بارها با خودمون اینکارو کردیم
کیلومترها خود پنچرمونو بردیم!

سیلی واقعیت ـ راس هریس
 
می خوام بگم...فکر کنم امروز یکی از اون روزهاست؛ از اون روزهایی که هیچ چیز واقعی به نظر نمی رسه و من احساس می کنم خیلی توی ذهنم گیر کردم.

انجمن ارواح غمگین
 
اینان برای عشق ورزیدن به خدای خود جز دار زدن انسان راهی نمیدانند (چنین گفت زرتشت از نیچه/ نوع کتاب فلسفی)
 
آیا تا به‌حال قلبت به خاطر تمام شدن کتابی به درد آمده است؟آیا شده تا مدت ها بعد از اتمام کردن کتابی نویسنده اش همچنان در گوشَت نجوا کند؟

از کتاب : تولستوی و مبل بنفش
 
i6595__.jpg
 
من بالاخره تونستم آدمها رو اونجوری که واقعا هستن ببینم، نه اونطوری که خودم دلم میخواد.
هنوز هم بعضی وقتها خیلی ناراحت میشم. هنوز هم بعضی وقتها دلم میخواد فکر کنم که آدمها همگی خوب هستن و قصد و منظور بدی ندارن.
اما خیلی زود جلوی خودمو میگیرم و از اون خواب و خیال میام بیرون.

سندروم دختر خوب _ بورلی اِنگِل
 
آرزو می‌کنم که دوباره به زمان کودکی خود بازگردم و دختری آزاد و بی‌قید و بند و فارغ از هر گونه اندوه و غم باشم. زمانی که به سختی‌ها و رنج‌ها و دردها می‌خندیدم نه مثل حالا که در زیر بار آنها خرد شده‌ام. راستی چرا من تا این اندازه تغییر کرده‌ام؟ چرا تا این حد خونسردی خود را از دست داده‌ام و با چند کلمه که برخلاف میلم گفته شود به کلی از جا به در می‌روم؟ آه چقدر دلم می‌خواست دوباره همان دختر شیطان و بی‌غم بر فراز تپه‌هایوودرینگ‌هایتز بودم.

عشق هرگز نمیمیرد
 
- فقط می‌ترسم به کسی اعتماد کنم و دوباره قلبم شکسته بشه.
+ می‌فهمم چی میگی من یه جفت کفش اسکیت خوب داشتم
می‌ترسیدم اگه اونارو بپوشم، اونا داغون بشن واسه همین اونارو توی یه جعبه نگه داشتم.
می‌دونی چه اتفاقی افتاد؟
- نه.
+ برام کوچیک شدن یه بارم باهاشون بیرون نرفتم فقط چندباری توی اتاقم می‌پوشیدمشون.
- قلب و احساسات یک فرد خیلی فرق دارن با یه جفت اسکیت
+ خب، اونا یه جورایی مثل هم هستن.
اگه نمی‌خوای از قلب استفاده کنی پس چه فرقی می‌کنه قلبت شکسته بشه یا نه؟
اگه فقط پیش خودت نگه‌ش داری، ممکنه بشه مثل کفش اسکیت‌های من
وقتی هم تصمیم می‌گیری که ازش استفاده کنی، دیگه کار از کار گذشته
تو باید شانست رو امتحان کنی. چیزی برای از دست دادن نیست
- راستش، قلبم یه جایی همین جاهاست.
+ فکر کنم ممکنه قلبت هنوز شکسته باشه ولی از بین نرفته اگه از بین رفته بود، تو اینقد خوب نبودی.

شام در رستوران دلتنگی - آن تایلر
 
آسمان پُرستاره و روشن بود. به قدری که با دیدنش از خود می‌پرسیدی: چطور ممکن است این‌همه آدم بدخلق و بوالهوس زیر این آسمان زندگی کنند؟

شب‌های روشن- داستایوفسکی
 
" بشر امروزی از نظر علمی و فکری پا به جايی نهاده که آهنگ سفر افلاک کرده و سقراط ها و افلاطون ها بايد افتخار شاگردی اش را بپذيرند اما از نظر روح و خوی و منش ، يک « زنگی مست تيغ بران به دست » بيش نيست ... "

سیری در سیره نبوی - استاد مطهری
 
" بیایید آبی شویم ، آبی ! آبی مطلق !
این آبی که من می گویم ، آن آبی نیست که تو می شنوی و می بینی .
این آبی رنگ نیست ، بی رنگی است .
آب آسمانی است و آسمان آبی .
آب آیه ای است که از آسمان نازل می شود ... "

توفان در پرانتز - قیصر امین پور
 
" مگر می شود تنها با واژگان و عبارات روشن و خوش رنگ اثری ادبی نوشت ؟ سوی روشن سکه زندگی چگونه می تواند بدون قرار گرفتن در کنار سوی منفی آن به چشم بیاید ؟ مگر می توان تابلو و تصویری پیدا کرد که سایه نداشته باشد ؟ نور و سایه در کنار هم معنا پیدا می کنند . ما نور را می شناسیم تنها به این خاطر که سایه و تاریکی را در کنارش دارد ."

استنطاق - فیودور دایستایفسکی
 
- آیا برادر بزرگ وجود دارد؟
- البته که وجود دارد، مثل حزب که وجود دارد. برادر بزرگ تجسمی از حزب است.
- آیا او همانگونه که من وجود دارم وجود دارد؟
اوبراین گفت: تو وجود نداری وینستون.

1984
 
من از آن تافته های جدابافته نبودم که هر توهینی را ببخشایم، اما همیشه در آخر کار آن را از یاد می بردم.
آن کس که تصور می کرد که من از او نفرت دارم چون میدید که با لبخندی صمیمی به او سلام می گویم غرق در شگفتی می شد و نمیتوانست باور کند. در این حال، برحسب خلق و خوی خودش، یا بزرگواریم را تحسین و یا بی غیرتی ام را تحقیر میکرد، بی آنکه فکر کند که انگیزه من ساده تر از این ها بوده است؛ من همه چیز حتی نام او را از یاد برده بودم.

سقوط - آلبرت کامو
 
گفت: در آستانه بمون!
پرسیدم: یعنی چی؟
گفت: یعنی اگه وارد خونه‌ای شدی، نزدیک در بمون.
اگه وارد گروهی شدی، حوالی ورودی بمون.
اگه از حرفای کسی خوشت اومد، خیلی غرقش نشو، در آستانه بمون!
اگه باور یا مذهبی رو پذیرفتی، در آستانه بمون!
اگه با کسی وارد رابطه شدی، در آستانه بمون!
اگه در مورد نظرات و افکارت خیلی مطمئنی، در آستانه بمون!
اینکه در آستانه می‌مونی به معنی استفاده نکردن و لذت نبردن از موقعیتی که توش هستی نیست، به معنی اینه که در حالی که قاطی اون موقعیتی ولی همچنان نگاهی هم از لای در به بیرون داری و می‌دونی همون‌طور که روزی وارد این خونه شدی، ممکنه روزی وقت رفتن از این محفل فرا برسه!
اگه در آستانه باشی، هویت و شخصیت خودت رو به وضعیتی که توش قرار گرفتی، گره نمی‌زنی. پس اگه روزی بفهمی که اون فکر، اون باور، اون اعتقاد، اون رابطه اشتباه بوده یا دیگه از آنِ تو نیست، راحت‌تر می‌تونی دل بکنی و جدا شی و به سمت یه منزل جدید سفر کنی! ولی وقتی به منزل جدید رسیدی، می‌دونی که باید کجا مستقر بشی!؟ در آستانه!

نمیدونم کدوم کتابه :)
 
You must log in or register to reply here.
Back
بالا