بچه ها سلام
من دیشب یه موضوعی دیدم که یه دانش اموزی داشت میگفت مشاورش نمیذاره بیشتر از 3روز برای ازمونها زمان بزاره
من اینجاشو نمیفهمم که مگه درس خوندن برای ازمونها و کنکور دریک راستا نیست؟یجورایی برای ازمون که میخونی خب داری برای کنکورهم میخونی
بعدشم حالا گیریم طرف میخواد پیشروی کنه که زودتر تموم کنه ولی اخه منطقیه کل دو هفته به جز 3روزش صرف پیشروی بشه؟
حالا یه موضوع دیگه اینکه مشاور منم میگه من خیلی حساسیت دارم رو ازمون ها و این کار غلطه و فلانو بیسار
نمیدونم مشاورا چرا اکثرا مخالف این برنامه ازمونان ولی مگه بده بخوام با برنامه ازمون ها مرور کنم ؟
ببین، توی مسیر کنکور نه میشه ۱۰۰٪ به خودت تکیه کرد، نه ۱۰۰٪ به مشاور. هر دو اگه افراطی بشن تو رو به بیراهه میبرن. چیزی که واقعاً مهمه اینه که بتونی یه «نقطه تعادل» برای خودت بسازی، حالا سوال مهم اینه که این تعادل کجاست و چطوری پیداش کنیم؟
بزرگترین دردسر اکثر بچهها اینه که نمیدونن کِی باید به حس و منطق خودشون اعتماد کنن و کِی باید به حرف مشاور گوش بدن، مخصوصاً وقتی پنجتا نظر مختلف از معلم و مشاور و رتبه برتر و دوست و فامیل قاطی میشه و ذهن آدم رو شلوغ میکنه.
من میخوام یه چارچوب خیلی ساده بهت بدم که از این سردرگمی خلاصت کنه:
از امروز معیار تو فقط دو چیزه:
«نتیجه آزمون» و
«رسیدن به بودجه آزمون».
هر روشی، هر ایدهای، هر سبک مطالعهای، فرقی نمیکنه از خودت دراومده باشه یا مشاور گفته باشه یا رتبههای برتر گفتن یا توی کلاس معلما گفتن، هرچی که میخواد باشه اما یه قانون ثابت وجود داره:
اگه یه روش نتونه ظرف دو هفته خودش رو تو آزمون بهت ثابت کنه، برای تو جواب نمیده. حتی اگه همه رتبههای برتر و کل سایت سماپادیا و همه جا بگن خیلی روش عالیه وقتی به تو نتیجه نمیده، یعنی این روش واسه تو جواب نیست.
احتمالا الان دوتا سوال مهم داشته باشی:
اولا نتیجه آزمون یعنی چی؟
نه درصد معیار خوبیه، نه رتبه و تراز کل. بهترین چیزی که نشون میده داری درست میری جلو، تراز تکدرسه. وقتی تراز یه درس شروع میکنه بالا رفتن و از یه جایی به بعد به محدودههای خوب میرسه (مثلاً قلمچی بالای ۶۰۰۰ یا گزینه دو و ماز بالای ۹۰۰۰)، یعنی مسیرت درسته و داره بهت جواب میده. البته توجه داشته باش من سطح درسی تو رو نمیدونم اما خب همین منطبق برای بچه های بالاتر و پایینتر از این تراز هم برقراره.
دوما بودجه آزمون اینقدر مهمه؟
چون بودجهبندی آزمون، درس رو به تکههای قابل کنترل دو هفتهای خرد میکنه. اگه تو نتونی هر دو هفته به اون تکهها برسی، یعنی یا از بعد از اسفند باید حذف کنی، یا باید یه جایی با عجله و فشار غیرواقعی بخونی. نتیجهاش هم مشخصه: یا نمیرسی، یا کیفیت قربانی میشه. وقتی طبق آزمون پیش میری، مطمئن میشی قبل از نهاییها درسهات رو یکبار کامل تستی جمع کردی و هیچی رو هوا نمیمونه.
کلا ببین آزمون مثل آینه است. همونقدر سریع که یه روش خوب رو نشون میده، اشتباهات برنامهریزی رو هم رو میکنه. خیلی از مشاورها نمیخوان هر دو هفته با این سوال روبهرو بشن که: «اگه برنامهت خوبه، پس چرا من نتیجه نمیگیرم؟»
برای همین راحتترین راه اینه که بگن:
«آزمون مهم نیست»، «بهش حساس نباش»، «ذهنتو خراب میکنه»
چون وقتی آزمون حذف بشه، معیار هم حذف میشه. وقتی معیار نباشه، هر برنامهای حتی اونی که اصلا مناسب تو و شخصیت آموزشی تو نیست قابل توجیهه و هیچکس نمیفهمه مشکل از کجاست.