Behrad-J
∞
- ارسالها
- 493
- امتیاز
- 4,341
- نام مرکز سمپاد
- علامه حلی
- شهر
- رفسنجان
- سال فارغ التحصیلی
- 1404
من ایرانی ام آرمانم شهادتم
سن یاریمین قاصدی سن // ایلن سنه چای دئمیشم
خیالینی گوندریب دیر // بسکی من آخ، وای دئمیشم
تجلی هستی جان کندن من
من ایرانی ام آرمانم شهادتم
سن یاریمین قاصدی سن // ایلن سنه چای دئمیشم
خیالینی گوندریب دیر // بسکی من آخ، وای دئمیشم
نوشدارو سن، فقط سُهراب اؤلوب، گئج گلمیسنمن ایرانی ام آرمانم شهادت
تجلی هستی جان کندن من
هر شاخ بنفشه کز زمین میرویدنوشدارو سن، فقط سُهراب اؤلوب، گئج گلمیسن
ائیله مز تأثیر اونا هئچ بیر دوا، ایندی نییه ؟
(نوش دارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی
بر او هیچ دارویی تاثیر ندارد حالا چرا ؟)
توتدون اونو،آستاری بیر، اوزو بیرهر شاخ بنفشه کز زمین میروید
خالی است که برزخ نگاری بوده است
شد روزه و تسبیح و تراویح به یک جایتوتدون اونو،آستاری بیر، اوزو بیر
بو دره مه سن، بیری یوزدور،یوزو بیر
نه سایالی، سالی_یوللار واریمیش
یئر گؤیو، داغ داغی، داش داشی سئودی،شد روزه و تسبیح و تراویح به یک جای
عید آمد و آمد می و معشوق و ملاهی
یارا بهشت صحبت یاران همدستیئر گؤیو، داغ داغی، داش داشی سئودی،
تانری ناخیش ووردو نقاشی سئودی،
گؤز گؤزه بوْیلاندی، قاش قاشی سئودی،
بیز نییه سئومییهک بیر - بیر یمیزی؟
توکندی طاقت و صبریم، عدالت! آه عدالت!یارا بهشت صحبت یاران همدست
دیدار یار نامتناسب جهنم است
توتور بیلدییینی یارادان خالیقیارا بهشت صحبت یاران همدست
دیدار یار نامتناسب جهنم است
روزگار است این که گه عزت دهد گه خوار داردتوتور بیلدییینی یارادان خالیق
ائله بیل دریادان آیریلیر بالیق
یاش کدهر گتیریر، زامان قوجالیق
گؤزومده حسرهت وار کؤنلومده نم وار
آغاج کؤلگهسینده بیر خاطیرهم وار
منیم بو کؤلگه ده بیر خاطیرهم وار
یک دم آرام ندیدم دل خود را همه عمردل همچو سنگت ای دوست به آب چشم سعدی
عجب است اگر نگردد که بگردد آسیابی
پ.ن:خواستم بگم تاپیک مشاعره فارسیه و بهتره شعر ترکی به کار نره.
دستماز ایله دیگین چشمه مسیحا قانی دیریک دم آرام ندیدم دل خود را همه عمر
بس که هر لحظه به صد حادثه آبستن بود
این سینه ی ما مخزن اسرار الهیستبله این هم نکته خوبیه. بد هم نیست چند جور شعر.
رفع هرزنامه:لا ابلالی چه کند دفتر دانایی را
طاقت وعظ نباشد سر سودایی را
من بو معناده غزل یازمالی حالیم یوخودیاین سینه ی ما مخزن اسرار الهیست
رازیست در این سینه و رازی که چه گویم
نجه قئیدین منی ساحیل کیمی دریایه تاپشیردینناصحم گفت که جز غم چه هنر دارد عشق
برو ای خواجه ی عاقل هنری بهتر از این؟
تا درون آمد غمش از سینه بیرون شد نفسویرانه نه آنست ک جمشید بنا کرد
ویرانه نه آنست که فرهاد فرو ریخت
ویرانه دل ماست که بار هر نگه تو
صدبار بنا گشت و دگر بار فرو ریخت
تو کمان کشیده و در کمین که زنی به تیرم و من غمیناز منست این غم که بر جان منست
دیگر این خود کرده را تدبیر نیست
یک آن شد این عاشق شدن عالم همان یک لحظه بودتو کمان کشیده و در کمین که زنی به تیرم و من غمین
همه غمم بود از همین که خدا نکرده خطا کنی
درس این زندگی از بهر ندانستن ماستیک آن شد این عاشق شدن عالم همان یک لحظه بود
آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود