مشاعره

[dorincii]

یادایام جوانی جگرم خون می کرد
خوب شد پیر شدم کم کم و نسیان آمد

دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند
از گوشهٔ بامی که پریدیم ، پریدیم
وحشی بافقی

 

[دژاوو]

دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند
از گوشهٔ بامی که پریدیم ، پریدیم
وحشی بافقی

ماه و خورشید به منزل چو به امر تو رسند

یار مه روی مرا نیز به من بازرسان

 

[دژاوو]

نمی دانم چه می خواهم بگویم
زبانم در دهان باز بسته ست
سایه

تو نه مثل افتابی که حضور و غیبت افتد
دگران روند و آیند و تو در میان جانی

 

[dorincii]

تو نه مثل افتابی که حضور و غیبت افتد
دگران روند و ایند و در میان جانی

یارب ان نوگل خندان که سپردی به منش
میسپارم به تو از چشم حسود چمنش

 

[دژاوو]

یارب ان نوگل خندان که سپردی به منش
میسپارم به تو از چشم حسود چمنش

شب است و شاهد و شمع و شراب و شیرینی
غنیمت است چنین شب که دوستان بینی

 

[dorincii]

شب است و شاهد و شمع و شراب و شیرینی
غنیمت است چنین شب که دوستان بینی

یک نفس هشیار بودن عمر ضایع کردن است
گر نباشد باده باید خویش را دیوانه ساخت

 

[dorincii]

تو همچو صبحی من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که همی سپرم

مژگان تو تا تیغ جهانگیر برآورد
بس کشته دل زنده که بر یک دگر افتاد
حافظ

 

[lyamyy]

در نماز و در رکوع و در سجود
سر بجنبد دل نجنبد این چه سود

دردمندان را سر كويش نه گر دار الشفاست
حيرتم آن درد را پس با چه درمانش كنند

 

[lyamyy]

دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر
کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست

تو در کنار فراتی ندانی این معنی
به راه بادیه دانند قدر آب زلال

​

 

[lyamyy]

لطف حق با تو مداراها کند
چون که از حد بگذرد رسوا کند

دانی که چرا سر نهان با تونگویم؟
طوطی صفتی طاقت اسرار نداری

 

[dorincii]

دانی که چرا سر نهان با تونگویم؟
طوطی صفتی طاقت اسرار نداری

یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا

 

[phoenix_s9]

یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا

ای آنکه طبیب دردهای مایی
این درد از حد رفت، چه می‌فرمایی

 

[lyamyy]

ای آنکه طبیب دردهای مایی
این درد از حد رفت، چه می‌فرمایی

یادایام جوانی جگرم خون می کرد
خوب شد پیر شدم کم کم و نسیان آمد

 

[phoenix_s9]

یادایام جوانی جگرم خون می کرد
خوب شد پیر شدم کم کم و نسیان آمد

دارنده چو ترکیب طبایع آراست
از بهر چه او فکندش اندر کم و کاست

 

[lyamyy]

دارنده چو ترکیب طبایع آراست
از بهر چه او فکندش اندر کم و کاست

ترک ما کردی و کردی دشمنی با دوستان
شرم بادت زین عملها ، یار با یار این کند

 

[Atbin]

ترک ما کردی و کردی دشمنی با دوستان
شرم بادت زین عملها ، یار با یار این کند

دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند / گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند
آسمان بار امانت نتوانست کشید / قرعه کار به نام من دیوانه زدند
جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه / چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند
آتش آن نیست که از شعله او خندد شمع / آتش آن است که در خرمن پروانه زدند
حافظ

 

[dorincii]

دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند / گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند
آسمان بار امانت نتوانست کشید / قرعه کار به نام من دیوانه زدند
جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه / چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند
آتش آن نیست که از شعله او خندد شمع / آتش آن است که در خرمن پروانه زدند
حافظ

دل و جانم به تو مشغول و نظر در چپ و راست
تا ندانند حریفان که تو منظور منی
سعدی

 

[phoenix_s9]

دل و جانم به تو مشغول و نظر در چپ و راست
تا ندانند حریفان که تو منظور منی
سعدی

یکی شه چون طرب را گوش گیرد
جهان آواز نوشانوش گیرد

 

[lyamyy]

یکی شه چون طرب را گوش گیرد
جهان آواز نوشانوش گیرد

در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا
سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت

 

[phoenix_s9]

در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا
سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت

تو بر این شمع چه گردی چو از آن شهد بخوردی
تو چو پروانه چه سوزی که ز نوری نه ز نازی