مرا نه دشمن شیطانی ام به خاک افکند
ته دوری از برم دل در برم نیست
دیوانه تر از خویش کسی میجستم
از علی، مستِ خدا، گوش کن این نادره را
دل خاص تو و من تن تنها اینجا
تا کـــی به تمـــنای وصــال تو یـــگانه
تا گشودم نامه اش را سوختم در انتظار
ما در ره عشق تو اسيران بلاييم
مشتاقی و صبوری از حد گذشت یاراما در ره عشق تو اسيران بلاييم
كس نيست چنين عاشق بيچاره كه ماييم
ما را به تو سريست كه كس محرم آن نيست
گر سر برود سر تو با كس نگشاييم
مولوی
ای خوشا روزا که ما معشوق را مهمان کنيم
من بی تو زندگانی خود را نمیپسندمای خوشا روزا که ما معشوق را مهمان کنيم
ديده از روی نگارينش نگارستان کنيم
گر ز داغ هجر او دردی است در دل‌های ما
ز آفتاب روی او آن درد را درمان کنيم
مولوی
اشتیاقی که به دیدار تو دارد دلِ من
نه چندان آرزومندم که وصفش در بیان آیداشتیاقی که به دیدار تو دارد دلِ من
دلِ من داند و من دانم و دل داند و من
مولوی
دوش در مهتاب ديدم مجلسي از دور مست
