موهات را در من بپیچ و زیر و رویم کن
در بین این همه ی غوغا و شر
با تو دیشب تا کجا رفتمشک ندارم مادرم فهمیده من میخواهمت
سجده های آخرش این روزها طولانی ست...
دل نزد کسی باشد و وصلش نتوانی
یک قصه بیش نیست غم عشق وین عجب
شبی مجنون به لیلی گفت کای محبوب بی همتاآنکه به دل اسیرمش
در دل و جان پذیرمش
گرچه گذشت عمرِ من
باز ز سر بگیرمش
مولوی
در نگنجد عشق در گفت و شنی
در سرم بود که دوری کنم از آتش عشقدر نگنجد عشق در گفت و شنی
عشق دریایی ست قعرش ناپدید
قطره‌های بحر را نتوان شمرد
هفت دریا پیش ان بحرست خرد
مولوی
من عاشقی از کمال تو آموزم
من از این خانه پرنور به در می نروممن عاشقی از کمال تو آموزم
بیت و غزل از جمال تو آموزم
در پرده دل خیال تو رقص کند
من رقص خوش از خیال تو آموزم
مولوی
می نوش که عمر جاودانی اینست
تا از تو جدا شده ست آغوش مــرا
ای یوسف خوش نام مـا خوش می‌روی بر بام ما
تا کی غم آن خورم که دارم یا نه
رخت بربست ز دل شادی و ،هنگام وداع
ترسم ای مرگ نیایی تو و من پیر شوم
