مشاعره

[./.]

آسمان تاب نگاه تو نداشت
سوی خود خواند تو را تا که نگاهش نکنی

 

[saba.hjm]

آسمان تاب نگاه تو نداشت
سوی خود خواند تو را تا که نگاهش نکنی

یک تار موی او به دو عالم نمیدهند
با عشقش این معامله گفتیم و سرگرفت

 

[saba.hjm]

تو همه هستی من هستی و هستم با تو
قول دادم به کسی غیر تو عادت نکنم

من به دنبال تو با عقربه ها می چرخم
عشق یعنی گله از حرکت ساعت نکنم

 

[./.]

معنی عشق از آن چشمه تن خسته بپرس
که ز اوج آمده است و سوی دریا شده است

 

[D3la]

تا درون آمد غمش از سینه بیرون شد نفس
نازم این مهمان که بیرون کرد صاحبخانه را

 

[saba.hjm]

تا درون آمد غمش از سینه بیرون شد نفس
نازم این مهمان که بیرون کرد صاحبخانه را

آخر این درد دل من به دوائی برسد
آخر این ناله شبگیر به جایی برسد

 

[s@rah]

آخر این درد دل من به دوائی برسد
آخر این ناله شبگیر به جایی برسد

دریا و کوه در ره و من خسته و ضعیف
ای خضر پی خجسته مدد کن به همتم

 

[saba.hjm]

دریا و کوه در ره و من خسته و ضعیف
ای خضر پی خجسته مدد کن به همتم

من گرفتار و تو در بند رضای دگران
من ز درد تو هلاک و تو دوای دگران

 

[./.]

ناز کمتر کن که غمخوارت نبود
دوستی را کو عزیزش داشتی

 

[علیـــــــــــــــ]

یادش بخیر جای پلِ روی آب ، سد بودم
دریای بی کرانه و ساحل ، بدون حد بودم

آنها گذشت و هرچه که بودم گذشت و دیگر من
آن قایقی که بارِ خودش را به گِل بَرَد بودم

از دشمنیتان چه رسیده است جز شکست امروز ؟
سنگم که زیر پای شما درخور لگد بودم


خروش

 

[./.]

مرنج و مرجان دروغی سترگ است
که وعظ نه ممکن فریب است و رنگ است

 

[./.]

ظن خیرم نمیرود بر او، نرم قلبم نمیشود بهرش
کارد وقتی به استخوان برسد، نکند کار، مرهم زخمش

 

[علیـــــــــــــــ]

شهریار ِ قلب تو میخواست تا من اخترش باشم
شهریارت حیف امشب اختری دارد بدون من

خروش

 

[./.]

نبود سزای من این سرنوشت شوم که من
چه خوش به مهربانی آن ماهوش نهادم دل

 

[saba.hjm]

نبود سزای من این سرنوشت شوم که من
چه خوش به مهربانی آن ماهوش نهادم دل

لاله دیدم روی زیبای توام آمد به یاد
شعله دیدم سرکشی‌های توام آمد به یاد

 

[علیـــــــــــــــ]

درد عشقی کشیده ام که مپرس
زهرِ هجری چشیده ام که مپرس

گشته ام در جهان و آخرِ کار
دلبری برگزیده ام که مپرس

 

[saba.hjm]

درد عشقی کشیده ام که مپرس
زهرِ هجری چشیده ام که مپرس

گشته ام در جهان و آخرِ کار
دلبری برگزیده ام که مپرس

سلامی صمیمی تر ازغم ندیدم
به اندازه غم تورا دوست دارم

بیا تا صدا از دل سنگ خیزد
بگوییم با هم : تورا دوست دارم

 

[saba.hjm]

من و انکار شراب؟
این چه حکایت باشد؟
غالبا این قدرم عقل و کفایت باشد

دریای ناب رویاهایم
آخرین شعرم را برای تو میبافم
برای تو که از من دوری... دور
چه سرابی شده ایی در میان وحشت مرگبار واقعیت هایم...
چه سکوتی شده ایی مبهم و کور

 

[saba.hjm]

رهِ پنهانی میخانه ندانند همه کس
جز من و زاهد و شیخ و دو سه رسوایِ دگر

رفت از بر من آنکه مرا مونس جان بود
دیگر به چه امید در این شهر توان بود

 

[saba.hjm]

در جهان تا میتوانی ساده و یکرنگ باش
قالی از صد رنگ بودن زیرِ پا افتاده است

ترک دارد چهره ی خاکی تبسم هایم
چه خیالی ، چه فریب بود آرزو هایم