جانا! سخن از زبان ما می‌گویی :-"

[Soñadora]

تا مگر جرعه فشانَد لبِ جانان بر من

سال‌ها شد که منم بر درِ میخانه مقیم

 

[Naghmeh08]

تو كه آتشكده‌ی عشق و محبت بودی
چه بلا رفت كه خاكستر خاموش شدی
-شهریار

 

[Calmboy2003]

وطن‌فروشی ارث است این عجب نبود
چرا کز اول آدم وطن‌فروش آمد

کسی که رو به سفارت پیِ امیدی رفت
دهید مژده که لال و کر و خموش آمد
(عارف قزوینی)

 

[KOURO$H]

لیلی صفتان ز حال ما بی خبرند
مجنون داند که حال مجنون چونست

 

[-دکتر لکتر-]

یک روز خودم را خواهم بخشید، از آسیبی که به خویش روا داشتم، از آسیبی که اجازه دادم، دیگران بر من روا دارند و چنان محکم خویش را در آغوش خواهم کشید که هرگز ترک خود نکنم...

 

[شیطان رجیم]

از آمدن و رفتن ما سودی کو

وز تار وجود عمر ما پودی کو

چندین سر و پای نازنینان جهان

می‌سوزد و خاک می‌شود دودی کو

 

[Manda]

ای جان جان بی تن مرو ای دیدن تو دین من ای روی تو ایمان من
ای هست تو پنهان شده در هستی پنهان من

 

[Kiamehr]

درونم سخت آشوب و به ظاهر خویشتن دارم
غمی از نوعِ بی رحمش پریشان کرده افکارم...:)

 

[KOURO$H]

طبیبم گفت درمانی ندارد درد مهجوری
غلط می گفت خودم را کشتم و درمان خود کردم

 

[Naghmeh08]

دیگران در تب و تاب شب عیدند
ولی..
مثل یک سال گذشته به تو مشغولم، من :)

 

[شیما؛]

بس که بد می‌گذرد زندگی اهل جهان
مردم از عمر چو سالی گذرد عید کنند...

 

[...Maryam...]

عطار نیشابوری

"اگر گِرد کسی بسیار گَردی...
اگر چه بَس عزیزی، خوار گردی"

 

[Mahsa_j]

دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ

 

[طوطو]

«به رقص مرگ میان تنت ادامه بده
نفس بگیر و جان کندنت ادامه بده
نومید نگرد، نزدیک است رسیدنت، ادامه بده...»
حامد ابراهیم پور

 

[چه جالب :|]

من خسته شدم
انگار همه درا به روم بسته شدن
( آهنگه فقط همین تیکه اش یادمه)

 

[Manda]

"وارتان"! بهار خنده زد و ارغوان شکفت.
در خانه، زير پنجره گل داد ياس پير.
دست از گمان بدار!
با مرگ نحس پنجه ميفکن!
بودن به از نبود شدن، خاصه در بهار. . . »
"وارتان" سخن نگفت.
سرافراز
دندان خشم بر جگر خسته بست و رفت. . .

 

[Mahsa_j]

بنشین تا برایت بگویم
چند بار به مو رسید
پاره هم شد
و من باز
گِرِه زدم...

 

[KOURO$H]

ویران شده را حوصله منت معمار نباشد
ویرانهٔ مارا بگذارید که ویرانه بماند.

 

[Sədra]

روزی از وحشت خاموشی
در دلم شعر غریوی ‌شد
که پریزاده قلب من!
عاقبت عاشق دیوی شد

گرچه امروز ترا دیگر
با من آن عشق نهانی نیست
باز در خلوت من ز آن یاد
نیست شامی که نشانی نیست

چنگ چون نار زهم بگسست
کس برآن پنجه نمیساید
گنه از شدت طوفانهاست
عطر اگر، دیر نمی پاید

فروغ فرحزاد​

 

[Mahsa_j]

خیال خام پلنگ من، به سوی ماه جهیدن بود
و ماه را زِ بلندایش، به روی خاک کشیدن بود
پلنگ من، دل مغرورم، پرید و پنجه به خالی زد
که عشق، ماه بلند من، ورای دست رسیدن بود
من و تو آن دو خطیم آری، موازیان به ناچاری
که هردو باورمان ز آغاز، به یکدیگر نرسیدن بود
گل شکفته! خداحافظ، اگرچه لحظهٔ دیدارت
شروع وسوسه‌ای در من، به نام دیدن و چیدن بود
اگرچه هیچ گلِ مُرده، دوباره زنده نشد، امّا
بهار در گل شیپوری، مدام گرم دمیدن بود
شراب خواستم و عمرم، شرنگ ریخت به کام من
فریبکار دغل پیشه، بهانه اش نشنیدن بود
چه سرنوشت غم انگیزی، که کرم کوچک ابریشم
تمام عمر قفس می بافت، ولی به فکر پریدن بود

غزل "خیال خام" از "حسین منزوی"

https://uupload.ir/view/img_20240328_205410_440_g9tf.mp4/
این کلیپ، خوانش همین شعر با صدای "رشید کاکاوند" تو برنامه "کتاب باز" هستش که افسانهٔ پشت این شعر رو هم توضیح میده؛ دیدنش خالی از لطف نیست ؛)