اي كوه تو فرياد من امروز شنيدي
تو را با غیر می‌بینم صدایم در نمی‌آید
در دیاری که جوانانش عصا از کور می دزدند
من که اصرار ندارم تو خود مختاری
مرغی دیدم نشسته بر باره ی طوس
سیاه لشکر مویت شکست خورده و این ...شکست باعث ضعف است در سپاه تو؟ نه
هر که زد بازی تقدیر پرت را به پرش
شادی مکن از زادن و شیون مکن از مرگ
تو،
یاد باد آن شب که جا بر خاک کویی داشتیم
مرگ پشت سرمان بود نمیدانستم
مشنو سخن از زمانه ساز آمدگان
نمی‌دانم چه رازی خفته در چشمان زیبایت!
در کارگه کوزه‌گری رفتم دوش
شراب شوق می نوشم... به گرد یار می گردم
من هیچ ندانم که مرا آن‌که سرشت
من و بادِ صبا مِسکین دو سرگردانِ بی‌حاصل
توهمانی که دلم لک زده لبخندش را او که هرگز نتوان یافت همانندش را
ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست
