قشنگ‌ترین بیت‌هایی که شنیدید

[Ehsan.AK]

تابوت مرا جای بلندی بگذارید

تا باد بَرَد سوی وطن، بوی تنم را​

 

[++Tahmineh]

من از روییدن خار ، سَرِ دیوار دانستم
که ناکَس، کَس نمیگَردَد بِدین بالانِشینی ها

° صائب تبریزی

 

[^N^]

ای که گفتی جان بده تا باشدت آرام جان
جان به غمهایش سپردم نیست آرامم هنوز
حافظ

 

[Dominant]

شوریده دلی دارم دیوانه چنین باید
کز خون نشود خالی پیمانه چنین باید

عمری است که می‌گردم بر گرد سر شمعی
می‌سوزم و می‌سازم پروانه چنین باید

خون از مژه می‌بارم ای ابر تماشا کن
چشمی که شود گریان مستانه چنین باید

خوب است جفا اما با من تو ز حد بردی
باید دلی آزردن اما نه چنین باید

متن کامل شعر رو نمی‌دونم ولی اگه کسی پیداش کنه ممنون میشم بهم بفرسته.

 

[نیلاااا]

عقلم بدزد لختی، چند اختیار دانش؟
هوشم ببر زمانی، تا کی غم زمانه؟

 

[z@r@]

بدتر از خواستن این لطمه نتوانستن
هی بخواهیم و رسیدن نتوانیم که چه ؟

 

[reyna]

آه ای زندگی منم که هنوز
با تمام پوچی از تو لبریزم

 

[Mindy]

دلبری با دلبری دل از کفم دزدید و رفت
هرچه کردم ناله از دل ، سنگدل نشنید و رفت
گفتمش ای دل ربا دلبر ز دلبردن چه سود
از ته دل بر من دیوانه دل خندید و رفت

 

[a.khakpour77]

ساز در دست تو سوز دل من می‌گوید
من هم از دست تو دارم گله چون ساز امشب

شهریار

 

[:-|]

با وجود شعرهایی که خوندم این سالها هنوزم فکر میکنم این دو بیت نظیر ندارن:

خنک آن قمار بازی که بباخت آنچه بودش
ننماند هیچش الا هوس قمار دیگر
#مولانا
مرا به هیچ بدادی و من هنوز برآنم
که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم
#سعدی

 

[Sahell]

هر که فرهاد شود در ره عشق همه کس در نظرش شیرین است

تهمت کفر به عاشق نزنید عاشقی پاک ترین آئین است​

 

[junoesque]

ما اهلی عشقیم چه بهتر که بمیریم
جایی که در آن شرط حیات است توحش....

 

[ید]

در آن درگه که گه گه کَه کُه و کُه کَه شود
نشو غره ب امروزت ک از فردا نیی آگه

عاح *-*

 

[Magnesium]

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید / قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

 

[A4i9]

بوسیدن لب یار ،اول ز دست مگذار
کاخر ملول گردی ،از دست لب گزیدن ... .!

 

[omidreza]

و چرا در قفس هیچ کسی کرکس نیست ؟
گل شبدر چه کم از لاله قرمز دارد
چشم ها را باید شست جور دیگر باید دید
کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ

س.س

 

[Shkf.tv]

هواخواه توام جانا و میدانم که میدانی
که هم نادیده میبینی و هم ننوشته میخوانی
حافظ

 

[Sahell]

«سعدی! چو جورش می‌بری نزدیک او دیگر مرو»
ای بی‌بصر! من می‌روم؟ او می‌کشد قلاب را

 

[Yeganeh138]

دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند
ساکنان حرم ستر و عفاف ملکوت
با من راه نشین باده مستانه زدند
آسمان بار امانت نتوانست کشید
قرعه کار به نام من دیوانه زدند
جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه
چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند
شکر ایزد که میان من و او صلح افتاد
صوفیان رقص کنان ساغر شکرانه زدند
آتش آن نیست که از شعله او خندد شمع
آتش آن است که در خرمن پروانه زدند
کس چو حافظ نگشاد از رخ اندیشه نقاب
تا سر زلف سخن را به قلم شانه زدند

 

[abb]

گیرند مردم دوستان نامهربان و مهربان
هرروز خاطر با یکی ما خود یکی داریم و بس